Tirade. Jaargang 18 (nrs. 193-200)

[p. 390]

Vier gedichten
Josefien H.M. Rooymans

Dorpen ruiken niet meer
Als toen ik acht was,
En wij, de vroege voorjaarsavond
Fietsen langs het zandpad,
Voorbij de laatste boerderij.
In de melk van de koeien was
Er een zurige geur van jong gras.

De schoolklas ruikt niet meer
Als toen ik acht was;
Kapotte boeken in nieuw kaft
Krijt en droog stof
En een metalen geur
Sloeg van de inktpothouders af.

[p. 391]

 

De lente levert lindegroen:

 

Op het plein bij het klein kasteel

 

Drie lindebomen-hoge kronen.

 

Ik ga van vroeger-koele-schaduw dromen

 

En van verstrengeld en modelgeknipt

 

Linden in platgeslagen lange rij

 

Voor een langgevelboerderij.

[p. 392]

 

En achter de huizen

 

De tuinen,

 

Die we hof noemden

 

Of boomgaard.

 

Daarachter paadjes

 

Tussen meikeverhagen.

 

Mulders

 

Heetten deze meikevers.

 

En jongens

 

Bewaarden hun gevangene

 

In lucifersdoosjes,

 

Plaagden daarmee

 

Bangelijke meisjes.

 

Dit toen de zomeravond

 

Buiten spelen

 

Bij de mulderhagen

 

Nog lang was.

[p. 393]

 

Mijn vader maakte een boomgaard:

 

Plantte appelbomen en perebomen

 

En bomen met perziken en pruimen,

 

Mijn eerste lente.

 

 

 

De zevende lente

 

Leerde mijn moeder mij:

 

Wit-elegant is de bloesem van peren,

 

Appelbloesem daarentegen

 

Heeft dat kraakhelder wit met fris-roze-rood

 

Als boerse, hardrode appelwangen.

 

 

 

De dertigste lente

 

Had de Betuwe

 

Nog boomgaarden in bloei.

 

 

 

Bezoekers brachten een bloeiende tak

 

- Gekocht, gebroken van een boom? -

 

In mijn kamer vol veelkleurige bloemen.

 

Ik heb driemaal gekeken, nagedacht:

 

Een tere geelwitte perebloesemtak

 

In een vaas

 

In mijn veertigste lente.