Tirade. Jaargang 16 (nrs. 173-182)

[p. 335]

[Vier gedichten]

Recaputilatie

De vogel moet zingen
maar eenzaam opgevoed in een geluidsdichte kelder
is er weinig materiaal
verengeritsel, het knakken van gewrichten
de hartslag, waterdruppels bij het baden

hij zingt het
en het godje achter het cipiersgat
knikt en denkt: zo is het indertijd begonnen

D. Hillenius

[p. 336]

 

De rijke dame wuift met haar hand

 

en zie alle bladren vallen af

 

Heel mooi

 

 

 

Een andere dame ontsteekt haar neus

 

en rode sneeuw daalt zachtjes

 

verstikkend op bewegingen en geluiden

 

 

 

De laatste dame wijst met puntige vleugel

 

maar het licht verzet

 

ontspringt zigzaggend als een haas

 

in duizend vormen van ontsnapping

 

 

 

Toch zal het vriezen als ze wil

 

De steen moet vallen

D. Hillenius

[p. 337]

 

Toen hij dood ging

 

wat gebeurde er

 

met al die gebieden

 

van denken en terugdeinzen

 

van pijn en plezier

 

waartussen hij gespannen was

 

Wat gebeurde er

 

dat de spanning brak

D. Hillenius

[p. 338]

 

De bergen zijn niet stil

 

van ver hoor je kinderstemmen

 

of schapen of een ezel

 

soms klinkt het als water zonder wind

 

geruis in een schelp maar wijder

 

opstijgend uit een dal diep onder mij

 

rondom mij

 

vrijheid

Fiorenze

roze als een onbedekte huid
en even warm
te toegankelijk misschien voor te velen
zoals bloemen openliggen
met maar één doel
verleiden, bevrucht te worden

Italie

er zijn geen vogels hier
wel vleermuizen
zelfs over het water strijkend
als de verdreven zwaluwen

D. Hillenius