Tirade. Jaargang 14 (nrs. 153-162)

[p. 470]

[Gedichten]

Als de maat vol is
en het uur gunstig,
wekt het andante uit
de Oxford-symfonie van Haydn,
het onmerkbaar verflensende
zomergroen of de verveloze
achterkant van huizen
in een vervallen buurt
de roes van melancholie
waarin het mogelijk lijkt
vrede te sluiten met een bestaan
dat aan volstrekte zinloosheid
zijn zin ontleent.

Hanny Michaelis

[p. 471]

 

Vijf identieke torenflats

 

op een kale vlakte

 

weerkaatsen de avondzon.

 

Slagorde van scharlaken tekens

 

steil opstekend in het niets.

 

De trein waarin wij zitten

 

rept zich er gejaagd voorbij

 

als om ons het uitzicht te besparen

 

op de vervaarlijke schoonheid

 

van niet te keren onheil.

Hanny Michaelis

Hanny Michaelis

[p. 472]

 

Hoe het geweest zou zijn

 

als ik je niet kende, hoogstens

 

van horen zeggen of gezicht -

 

gemakkelijker, neem ik aan:

 

niet telkens die wespeprikken

 

van angst en twijfel. Maar ook

 

geen eilandjes van tropisch welbehagen

 

in een poolzee van displezier.

Hanny Michaelis

[p. 473]

 

Tegen half september werd het

 

na een legendarisch lange zomer

 

opnieuw snikheet. In het stenen kamertje

 

waar ze aan een zuurstof-apparaat geklonken lag

 

daalde toepasselijk de schemering.

 

Terwijl zeven verdiepingen lager

 

voor de deur van het ziekenhuis

 

een jongen en een meisje hoorbaar

 

afspraken de volgende dag te gaan zeilen,

 

kwam haar adem steeds langzamer, steeds zwakker.

 

Bewusteloosheid had haar altijd zorgelijk

 

en ietwat stuurs gezicht ontspannen

 

alsof ze eindelijk verzoend was met haar lot.

 

 

 

Vier dagen later liepen we in herfstig zonlicht

 

onder blinkende wolken door de eerste

 

gevallen bladeren, haar afscheidsmuziek

 

(variaties van Mozart) nog in onze oren,

 

niet droefgeestig, bijna opgewekt.

 

 

 

Jaren erna begon ik plotseling te snikken

 

toen ik een witkatoenen zak terugvond

 

waarop ze met drie contrasterende kleuren lint

 

het overbodige woord WAS had geborduurd.

Hanny Michaelis