Tirade. Jaargang 14 (nrs. 153-162)

[p. 273]

[Gedichten]

Een rapport over de liefde

Vreemd, de woede
die onder hen woedt,
de veldslag, een oven
waarin wordt gevormd
het beest met twee ruggen.

Soms lukt het één om, zonder het lot
van de eeuwig stervende
Galliër ook maar een ogenblik
uit het oog te verliezen,
ongehinderd
door eisen van haar of die van hemzelf,
het klassieke tournooi een moment te verlaten.

Hij slaapt hoofdschuddend uit
en bepeinst met verbazing
de bescheidenheid van zijn wellust.

Jan Emmens

[p. 274]

Aanwijzingen voor een drama

Zij kunnen niet ontkomen aan de onafzienbare gevolgen
van hun geboorte.

De eerzucht van de horrelvoet,
de duistere vraag van het gulzige dier,
de mateloze schoonheid van
hun onoverkomelijke moeder.

Hun geluk wordt bezet door de eerste chasseurs
van het trage verleden.

Dan volgt de fatale verblinding.

Jan Emmens

[p. 275]

Eugenio Montale: portovenere.

Uit de golven die de drempel likken
van een christelijke tempel, springt
de Triton en elk volgend uur is oud.
Elke twijfel laat zich leiden
bij de hand, als een bevriend klein meisje.

Hier kijkt, hier luistert niemand naar zichzelf.
Hier ben je aan de oorsprong
en is beslissen dwaas.
Later zul je vertrekken, later
zet je weer een gezicht op.

(Vertaling: Jan Emmens)

[p. 276]

Amor-attis

Voor M., die geen Italiaans kent.

Ik achtervolgde je,
maar kreeg je niet te zien.

Ik wist alleen je naam:
Dona Tello.

Dona is geven, dacht ik,
Tello is vertellen.

Je gaf, vertelde, niets.
Je naam had ik gestolen.

Ik achtervolgde je,
maar kreeg je niet te zien.

Jan Emmens