Tirade. Jaargang 12 (nrs. 133-142)

[p. 72]

[Gedichten van Gerard K. van het Reve]

Het paradijs op aarde

Zodra de Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisatie
in de Randstad Holland voor branchevreemde artikelen
een pendeldienst heeft ingesteld,
zal ik, mijn ouderdom ten spijt,
weer aan de Kennedy-ronde deelnemen.

Gerard K. van het Reve

Credo

[p. 73]

 

Niets te verwachten, niets te hopen:

 

er rest mij niets dan duisternis en Dood.

 

Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt,

 

U heb ik lief met heel mijn hart, met al mijn Bloed.

Gerard K. van het Reve

[p. 74]

Het zorgeloze kunstenaarsvolkje

Ik had met Frans weer oeverloos gedronken,
en toen getwist. Een fles kwam op mijn kop.
Maar het revolverschot in korenveld bleef uit,
en ook mijn oor zit er nog onversneden aan.

Gerard K. van het Reve

[p. 75]

In het land der blinden

Eigenlijk ben ik een soort Nero,
want, zingend als een pauw,
win ik veel prijzen in konkoersen.

Gerard K. van het Reve

[p. 76]

Mens en kosmos

Uit het kafee gekomen, zagen we dat de Maan er weer prima bij stond.
Zo lief, zo rood, zo vol, maar ook zo laag:
Een kwestie van een trapleer of op iemands schouders staan, meer niet.

Gerard K. van het Reve

[p. 77]

Een zoeker

Ik sta op de rand der wereld
en roep: ‘Waar zijt Gij?’
De echo antwoordt: ‘Zijt gij? Gij?’

Gerard K. van het Reve