Tirade. Jaargang 10 (nrs. 109-120)(1966)– [tijdschrift] Tirade– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 91] [p. 91] H.J. Adèr, Vier gedichten Het park jodokus al een weinig bang door het hek binnenreed en losbarstte het getater de vele mussen zongen wie beweegt ons water de vijver zei: jodokus zich vastknelt aan het stuur van zijn fiets nog tot zijn vingers van haken blaren worden hij als een ballon omhoogzweeft naar een boomtop jodokus meetatert jodokus de vis jodokus jodokus de mus jodokus jodokus het pad jodokus jodokus het park [pagina 92] [p. 92] hij in warrig rozenbos voortvecht op de grond netels hij buigt zijn hoofd onderlangs de rozenhaken likt nu en dan zijn blote voeten af hij is sterk als een paard hij is onhoudbaar als een paard hij breekt door het hout als een bijl hij is blij jodokus bereikt tenslotte het tegelpad dat naar huis ligt zet er voet op aan zijn zekere tuiskomst [pagina 93] [p. 93] zijn abc had twee? drie? letters over de poppetjes buiten zeker geen woord hij zette ze in de stofvrije glazenkast nu opeens bommen honderden appelen op zijn hoofd bestrijkt zijn bulten raapt ze toch op schilt snijdt kookt appelmoes jodokus begint te zeven voorzichtig ritst hij zijn tent verder open reikt verlegen naar een boterbloem zijn gelach hobbelt over zijn nieuwe hof gelach geen bitter of droevig wemelend van plezier zijn gelach hobbelt over haar hof een kostuumstuktroep vult portalen en woonvertrekken op zijn gelach hobbelt over hof niet meer zijn zijn en haar hun [pagina 94] [p. 94] Tocht terug zijn pas inhoudend denkt jodokus waar was ook maar mijn jolig kampement in de steppe? heb ik niet eens een tijgerrit gemaakt? hij luistert aan zijn schelp telefoon naar vroeger hoort al gauw de manke jodokus tadop tadop spannend betreedt hij het eens avontuurlijk oerbos maar lianen wortels onnatekenbaar doorkluuwd! dan maar naar de eens wild bereden savanne maar de onvangbare ponnies ongevild slachtvee al wat teveel aan teveel was de diepduistere diepzee de voorgoed onbereikbare liefste de oneindig wijze opoe heeft geen moer meer te zeggen dan ka ka ka jodokus werpt zijn schelp op het trottoir stuk stapt stevig verder Vorige Volgende