Tirade. Jaargang 9 (nrs. 97-108)

(1965)– [tijdschrift] Tirade– rechtenstatus



[pagina 449]
Hanny Michaelis Vier gedichten Een stilte waarin meer vergaat dan tijd alleen. Ogen van lood. Een arm die halverwege terugvalt tegen het eigen lichaam. Dit zijn de tekenen dat alles komt zoals het niet zou moeten komen.
[pagina 450]
Niet rooskleurig het licht van mijn feiten: een handvol dode mussen en geen vogel in zicht. Toch hoor ik hem zingen, de lijster, voorbode van de zoveelste lente en prompt steekt de hoop zijn zoveelste kop op.
[pagina 451]
Alle eindjes aan elkaar geknoopt tot een patroon dat zich laat leven. Dagenlang gaat het goed. En dan is het er weer, het gat waar alles in verdwijnt: boeken, muziek, gesprekken met vrienden. Alleen ik blijf over, vastgenageld aan de rand van het niets.
[pagina 452]
Waar jij nu bent is het warmer dan hier en een uur later. Soms is het of ik je zie lopen aan een strand dat ik niet ken. Misschien liefkozen je gedachten me zoals vroeger je lichaam. Waarschijnlijk niet: bij jou is het een uur later dan bij mij.