Tirade. Jaargang 5 (nrs. 49-60)

[p. 740]

Twee gedichten door Hanny Michaels

Kokhalzend wakker worden
tussen de gestolde feiten
van gisteren en eergisteren.

Opstaan, het licht trotseren.
Onder het oorverdovend
carillon van herinneringen
optornen tegen een geheugen
dat geen duimbreed wijkt.

Lachen, praten, overmoedig
denken dat het zo wel gaat.
Merken dat men zich vergist
ook hierin. Heel het treiterend bedrijf
van deze dag en alle volgende
in vier woorden samengebald:
iemand is niet gekomen.

Uit de bundel: Tegen de wind in, welke in het voorjaar 1962 verschijnt bij G.A. van Oorschot te Amsterdam.

[p. 741]

 

Onder de rimpeling

 

van onverstoorbaar kabbelende

 

dagen blijven mijn gedachten

 

met je bezig. Elke glimlach,

 

ieder gebaar van jou

 

naar mij en alle woorden

 

die je hebt gezegd,

 

stollen tot broze

 

veelkantige kristallen,

 

verblindend als je helle ogen

 

waarin ik mij voelde verdampen, lang

 

voordat ik door had kunnen dringen

 

tot waar je wortelt in de nacht.