Tirade. Jaargang 5 (nrs. 49-60)

[p. 687]

Kort en klein

Yellow

Voor Parool-lezers is het enkele dagen lang pijnlijk geweest om zich buiten de eigen kring te begeven: het lijfblad toonde zich bepaald terughoudend ten opzichte van de Baarnse moord. Na dinsdag 7 november is alles echter weer voor elkaar. Op die datum wijdde de krant de helft van pagina 3 (en dat is de beste, zoals zelfs leken weten) en een mooi brokje van de voorpagina aan de ‘verbijstering in het deftige dorp’.

Het zijn inderdaad heel verbijsterende artikelen. ‘Een onzer verslaggevers’ bijvoorbeeld, constateert: ‘De leek, die zich verbijsterd afvraagt hoe zoiets heeft kunnen gebeuren, weet intussen niet, met wie hij meer deernis moet hebben: met de ouders van het slachtoffer of met die van degenen die hem doodden.’

Deze verslaggever zelf is overigens bepaald geen leek. Hij weet best hoe zoiets heeft kunnen gebeuren, want halverwege hetzelfde artikel kan men lezen, dat ‘de vader van de beide jongens een gepromoveerde academicus (is), een man van aanzien en een gewaardeerd en sterk lid van zijn schaakclub’, maar zijn (tweede) vrouw, ‘door dit huwelijk verheven tot een sociale status die van huis uit de hare niet was, is niet erg gezien in de kringen van bridgespelende society uit Baarn, waarin zij zich niettemin beweegt, en waarin zij, volgens clubgenoten die haar gadesloegen, vooral haar glas veelvuldig beweegt... Of zij zich even toegewijd met de opvoeding van haar stiefkinderen heeft beziggehouden, betwijfelt men’.

Ik zweer dat ik het schorem letterlijk citeer.

Wie mocht denken dat dit de faux pas van een niet voldoende gecontroleerde correspondent is, doet verstandig, met enige aandacht het redactioneel commentaar op dezelfde bladzij te lezen. Daarin kan hij o.m. het volgende vinden:

‘Zij het, dat de psychologische oorzaken van de Baarnse moord nog wachten op een nauwkeurige diagnose, de anamnese wijst al in elk geval in de richting van opvoedingsfouten, die een voorname rol hebben gespeeld. Wij vrezen dat deze tijd het maken van zulke fouten in de hand werkt. Er zijn vele ouders, die, mede

[p. 688]

onder de druk van de internationale omstandigheden en daartoe in staat gesteld door een langdurige hoogconjunctuur, die zich nog in stijgende richting beweegt, meer het “carpe diem” huldigen dan ten aanzien van hun kinderen raadzaam en verantwoord, zelfs verplicht is. Vóór alles mist menig ouderlijk milieu veiligheid en continuïteit. Te veel ouderlijke huizen...’ Enfin, Het Parool 7 november, het staat er allemaal te lezen.

Men zegt dat H.A.A.R. Knap dit commentaar geschreven heeft. Dat zal wel waar zijn, gezien stijl en denkbeelden. En de nieuwe hoofdredacteur heeft zó lang in Londen gezeten, dat de sundayrags zijn smaak bedorven hebben. Voor de lezer blijft er, nadat hij zijn abonnement heeft opgezegd, één probleem: hoe beschermt men verdachten wier schuld nog niet door de bevoegde rechter vastgesteld is, en nu ook al hun familieleden, tegen de pers?

J.J. Oversteegen

Onze redacteur H.L. Mulder was deze maand door omstandigheden niet in staat zijn Tijdgenotenrubriek te verzorgen.