Tirade. Jaargang 4 (nrs. 37-48)

Gedichten
door Pierre Kemp

In witte contouren

Vandaag leef ik weer in witte contouren
en anderen doen dat ook.
Het is niet een wereldbeeld van het Stoere
en ook niet dat van de Rook.
Ik meen er aangenaam in te leven
en kijk er de Zon zo op aan
met groot air: alles te willen geven,
voor zover ik dat niet reeds heb gedaan.

Man van het binnenfeest

Er ligt een witte gek in het bed,
met op zijn feestneus een diadeem.
Wat sluier is er om heen gezet
als bruid voor zijn slapende binnenpret
en zijn mond in de stand van: neem
wat van mijn feestneus en eet!
Dat ik dit nu weer weet?
Ik ben toch de Man van het Binnenfeest
en zeker hier er bij geweest!

Gekgeworden dromen

Met haar ogen als chansons van de moderne straat
Kijkt zij voor zich uit, langs zijn gelaat,
tot waar aan de wanden van ons vertrek
de tinten van het behangsel worden gek.
Zij glimlacht egoïstisch en niets voor mij.
Zijn er wel twee wezens zo voorbij
voor elkander, die toch nog samenkomen
om te zwijgen over gekgeworden dromen?

Harmonie

Ergens in de avond spreekt een mond
met de oranje lijnen op de horizont
en gaat dan door het fluisteren
over een bed.
Het is het bed van de complete harmonie
van een alles in het duistere
Het is een bed, dat spreken kan,
gelijk een vrouw doet met een man
als zij zijn ogen dichtdrukt en zegt: Zie!