Tintel en Jamal

[p. 4]

[Tintel en Jamal]

Dit is Jamal.

Jamal is al 6 jaar oud.

Hij gaat altijd graag naar school, maar vandaag is hij verdrietig.

Het is pauze, maar hij wil vandaag niet spelen.

Bij de boom midden op het schoolplein gaat hij zitten.

Met beide handen veegt hij de tranen uit zijn ogen.

Hij wil nu heel graag naar huis, maar de dag is nog niet om.

[p. 5]

[p. 6]

Hij kijkt naar al zijn vriendjes op het plein.

Ze zijn heerlijk aan het spelen.

Hij speelt altijd met ze mee, maar niet vandaag.

Hij denkt na over wat er net in de klas is gebeurd.

Opeens voelt hij iets kriebelen op zijn schouder.

Hij zwaait met zijn armen.

Misschien is het een vlieg of een bij.

Het gekriebel stopt niet.

[p. 7]

[p. 8]

Zachtjes hoort hij iemand fluisteren.

Hij kijkt om zich heen, maar hij ziet niets.

Nu hoort hij het weer: ‘Jamal... Jamal....’.

Hij kijkt naar links en naar rechts, hij ziet nog steeds niets.

Als hij weer voor zich kijkt, ziet hij een hele grote vlinder.

De vlinder is op zijn neus gaan zitten en kijkt hem aan.

Jamal moet er bijna van niezen, maar van de schrik doet hij niets.

Met grote ogen kijkt hij de vlinder aan.

[p. 9]

[p. 10]

De vlinder springt van zijn neus af en gaat op zijn been zitten.

De vlinder kijkt hem even aan en zegt ‘Jamal, waarom huil je?’.

‘Een pratende vlinder?’ denkt Jamal.

‘Dat kan toch niet?’.

‘Vertel het dan?’ zegt de vlinder ongeduldig.

‘Misschien slaap ik en is dit een droom’ denkt Jamal.

[p. 11]

[p. 12]

Jamal vindt de vlinder heel erg mooi.

‘Wie ben jij?’ zegt hij. ‘En waarom kan jij praten?’.

De vlinder kijkt Jamal stoer aan en zegt ‘Ik ben Tintel en ik ben een hele speciale vlinder’.

‘Ik kan praten en ik kan nog veel meer’.

Jamal moet er van lachen en zegt ‘Oh ja, en kan jij ook toveren dan?’

‘Natuurlijk’ zegt de vlinder, ‘Kijk maar...’.

[p. 13]

[p. 14]

Tintel springt omhoog van zijn been en wappert flink met zijn vleugels.

‘Tadaa...’ zegt de vlinder.

‘Alsjeblieft, dit is voor jou’.

Tintel heeft voor hem een heerlijk flesje water getoverd.

Jamal kan zijn ogen niet geloven.

‘Wauw...dankjewel!’ zegt hij.

‘Ga je me nu dan vertellen waarom je net moest huilen?’ vraagt Tintel. ‘Ik wil het echt graag weten’.

[p. 15]

[p. 16]

Jamal vertelt aan Tintel hoe hij in de klas in slaap is gevallen.

De kinderen in de klas hebben hem heel erg uitgelachen.

Ze noemen hem slaapkop.

‘En het is al vaker gebeurd’ zegt Jamal verdrietig.

Tintel denkt even na en vraagt dan ‘Maar hoe komt het dat je in de klas in slaap valt?’.

Jamal kijkt hem verlegen aan en haalt zijn schouders op.

[p. 17]

[p. 18]

‘Slapen in de klas kan toch niet!’ zegt Tintel.

‘Je kan toch niets leren in de klas als je slaapt?’

‘Als je 's avonds op tijd naar bed gaat, val je in de klas niet in slaap en dan kan niemand je een slaapkop noemen’.

Jamal knikt en zegt ‘Ja, je hebt gelijk’.

‘Dan lachen ze me ook niet meer uit’.

‘Ik ga voortaan op tijd naar bed, zodat ik goed kan leren in de klas!’.

Tintel wappert met zijn vleugels van plezier en zegt ‘Afgesproken!’.

[p. 19]