Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 1

[p. LXIII]

Het Belfort en het Willems-Fonds.

Het Belfort, orgaan van het David-Fonds, is zeer met het Willems-Fonds bekommerd, nu eens met schadenvreugd als. in zijn nr. van Februari, dan eens met vrees als in zijn nr. van Maart 1896.

In zijn nr. van Februari schreef het den volgenden volzin, zondermeer: ‘Het Willems-Fonds verkeert in geen bloeien-den toestand, het heeft thans zijne gewone uitgaven vervangen door een Tijdschrift.’

Hoe sluit dit aaneen? Getuigt niet een Maandschrift juist van een bedrijviger geestesleven dan de uitgave van een drietal boeken? Ook uit een stoffelijk oogpunt raakt die bewering kant noch wal. De vorm van de uitgaven doet toch niets ter zaak, wanneer hun waarde maar niet vermindert.

Welnu de inschrijvers ontvingen verleden jaar vijf boeken van een handelswaarde van 7.40 fr. (zie Jaarboek XVII). Nu ontvangen ze reeds, benevens het Tijdschrift (handelswaarde 6 fr.), twee boekdeelen: A. Scheire; Over de Bergen van Barmhartigheid en V. Loveling: Een dure Eed (handelswaarde 3.50 fr., dus te zamen in dit jaar reeds voor 9.50 fr.). Want de koddige redeneering van het Belfort steunt op een onjuiste voorstelling: op prospectussen en omslagen staat er uitdrukkelijk dat de leden nevens het Tijdschrift degewone uitgaven zullen krijgen: er is dus nooit spraak geweest van vervangen.

Wij kunnen hier nog bijvoegen dat de werkzaamheid

[p. LXIV]

onzer Afdeelingen, zooals uit de droge opsommingen in dit officiëel gedeelte blijkt, ook geen gelijk geeft aan het Belfort in zijn oordeel over den toestand van het Willems-Fonds.

In het nr. van Maart deelde het ons mede dat de heer Matthys in het derde winterfeest van het David-Fonds te Borgerhout ‘er op wees welke schoone en nuttige werken er reeds [door het David-Fonds] zijn uitgegeven en die vergeleek met de werken van het Willems-Fonds, waarin men maar al te zeer, onder den dekmantel tan schoone letterkunde, verderfelijke strekkingen aantreft.’

Dat is de bekende historie van ‘wie niet met me is, is tegen me’. Omdat de werken van het Willems-Fonds niet al de idealen van de Davidfondsers voorstaan en verdedigen, zijn ze verderfelijk! Wij denken er niet aan, dat te weerleggen: het ware den moor gewasschen. Wij halen het slechts aan om het ten toon te stellen als een rariteit.