De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 108]

Japansch Vuurwerk   Man Arnet

Intermezzo.

Een vaas met blauwe bloemen. Bloemen, vol en donkerblauw.
Ernaast op het tafeltje een nikkele revolver.
Het gesprek wordt dreigend
luider
heeter heeter heeter
knal
een der mannen zinkt opzij in zijn stoel
de ander springt het raam uit.

hij valt niet, hij zeilt
hij zeilt langzaam neer in de hulstboom voor het huis.
Schrammen op zijn gezicht, op zijn handen. De top van het boompje
breekt. Hij valt op het tuinhek. Er staat een kind: wat doe jij?
Ik, zegt hij, ik heb mijn beste vriend vermoord en toen ben ik uit
't raam gesprongen en hier lig ik
o, zegt het jongetje, en waarom heb jij je vriend vermoord?
waarom?
waarom?
WAAROM?

Hij ziet het liefst ballets. Acrobatiek interesseert hem niet sinds hij
uit het raam van de tweede verdieping sprong en heelhuids terecht
kwam in een hulstboom. Aan clowns heeft hij een hekel. Danseresjes
zijn lief. Trouwens was Tilly ook niet 'n danseresje? Er is niets liever
dan zoo'n heele rij half-bloote danseresjes die voor zijn oogen veeren
op de cadans van een hitsige melodie.
Mieters!, zegt hij.

de hoofd-inspecteur zit in de loge naast hem en wacht op het psycho-
logisch moment
het psychologisch moment komt iets voor de pauze als er een senti-
menteel liefdeliedje wordt gezongen.

[p. 109]

 

Dan stapt hij in Alex' loge en zegt: waarom hebt u George Lemaire

 

vermoord.

 

God nog toe, zegt Alex: waarom

 

ja, God nog toe WAAROM?

 

 

 

Het gaat hier niet om een moord. Het gaat niet om George Lemaire

 

of Alex. Het gaat om de hoofdinspecteur.

 

De hoofdinspecteur is te zakelijk voor sensatie.

 

Hij zit in zijn kamer, in zijn diepste club, en telkens hoort hij Alex

 

weer zeggen: ja, God nog toe, waarom?

 

Idiote kerel, zegt-ie en zet de radio aan.

 

Fideldi di di di doe, Fideldi di di doem, di doem, di doem

 

Waarom?

 

Jesses! De inspecteur wordt nijdig en laat het diner binnenbrengen.

 

Na het diner zegt hij tegen juffrouw Fricard: U kunt wel naar huis

 

gaan.

 

En, God nog toe, ze zegt: WAAROM?

 

 

 

Juffrouw Fricard loopt met langzame stappen langs de boulevard.

 

Ze ziet dames en heeren. Kellners en dienstboden. Ze ziet kinderen.

 

Ze ziet etalages. Ze ziet van alles, maar ze denkt: en hij ziet zoo

 

witjes hij is vast niet goed hij heeft zorgen ik begrijp er niks meer

 

van stel je voor dat-ie failliet gaat waar moet ik dan op m'n ouwe dag

 

naar toe?

 

Hoofdinspecteurs gaan niet failliet.

 

 

 

Deze hoofdinspecteur is verliefd.

 

Hij wil zijn kleine, tengere Nini kussen, als ze haar hoofd wegdraait,

 

en zegt: waarom?

 

Waarom? zegt hij. (Waarom waarom waaròm?)

 

Ja, zegt zij. Als je me toch niet liefhebt, als je me toch maar als speel-

 

goed beschouwt, morgen is 't weer 'n ander en overmorgen en

 

maar de truc lukt niet

 

hij zit met z'n ellebogen op zijn knieën en zijn vingers trippelen tegen

 

zijn voorhoofd: waar om, waa rom, waarom waarom waarom? Dat

 

is maar 'n vraag.

 

'n Heel menschelijke vraag. De oorzaak der dingen. Waarom schiet

[p. 110]

 

jij je vriend dood en waarom hou jij van die Nini en waarom is Nini

 

een vrouw en waarom is Nini een dievegge?

 

 

 

Hij zit naast Nini en streelt haar been daar waar haar kous ophoudt.

 

Dan springt Nini op, wit van drift: ben jij verdomme bedonderd,

 

vuil kreng. Denk je dit ik jouw slet ben.

 

Je ken verrekke, verrekke, verrekke, daar.

 

 

 

En nu springt er een uiterst beminnelijke lach op de lippen van de

 

inspecteur en hij gooit 'n pistool op tafel, en heeft alleen nog maar

 

'n paar handboeien in z'n hand en zegt: juist lieve kind, juist, wees

 

maar zoet. Je bent mijn arrestant. Je bent Adèle de Biroux, je hebt

 

voor meer dan 700.000 francs aan juweelen gestolen.

 

 

 

Nini staat verbaasd, ze weet niet wat ze zegt, ze zegt: waarom?

 

daarom, zegt de hoofdinspecteur: DAAROM.

 

hij heeft het antwoord gevonden, 't kan hem niet meer verdommen,

 

't antwoord op waarom is daarom en daarmee uit.

 

 

 

Hij werpt zich op 't lieve lichaam van Adèle de Biroux.

 

Hij kust haar, kust haar, kust haar

 

om haar fijne witte polsen prijken twee glimmende handboeien.

 

Een fijn kettinkje hangt er tusschen

 

 

 

de hoofd-inspecteur belt op om een taxi.