De Tijdstroom. Jaargang 1

[p. 197]

Kunstschilder Felix De Block

De kunstschilder Felix De Block, die ik vandaag aan de lezers van ‘De Tijdstroom’ voorstellen wil, is een eenvoudige jongen van Zwijndrecht, het nijverige dorp in het Land van Waas.

Hij is laureaat van de Van Lerius- en De Keyzerprijzen en de tweede Godecharleprijs van de Akademie en het Hoger Instituut van Schone Kunsten te Antwerpen en behoorde tot de beste elementen in de kunstinstellingen aldaar.

Voor deze jonge man was het leven geen sprookje van licht en geluk...

F. DE BLOCK.
Poëzie in Vlaanderen.

Hij doorworstelde zowat al de mizeries van nood en kommer, miskenning en vereenzaming, die een jong kunstenaar in onze tijd, die zichzelf wil blijven en de intense bewogenheden van zijn persoonlike zielsavonturen uit te beelden tracht, doorworstelen moet.

Maar niet deze miskenning en vereenzaming, niet deze nood en kommer zijn voor deze kunstenaar belangrijk, doch de kracht waarmee hij hierop reageerde, de gloed en de warmte waarmee hij deze bitterheid overwon.

Het licht en de goede mensenliefde, die groeiden uit zijn donkere eenzaamheid, maakten van hem een dichter, een kunstenaar, die in zijn werk alleen de schoonheid van het een Ewige uitbeelden zou.

In al de dingen des levens zoekt hij naar diepte, naar de waarheid en evenwicht. En rond deze synthese - die bij hem in de ziel ligt vastgegroeid, beeldt hij, de hem zo eigen, karakteristieke sfeer der wijde polderlandschappen, de lage winterlanden, met op de glinsterende sneeuwwitheid de rilde droom der magere, slanke populieren; het eenzame Land van Waas, zo rijk aan verborgen schoonheden; een maannachtidylle; de langzame rivier met zijn rustende bootjes, dit alles, stil en eenvoudig en innig van stemming.

Onder de schilders van het Land van Waas, staat Felix De Block als een sterke persoonlikheid. Hij rukte zich los, van de aldaar dominerende invloed van pointillisme en luminisme, om een eigen, nieuwe weg op te gaan.

In de weelderige boomgaarden, in de lage pachthoeven en de schilderachtige wind-

[p. 198]

molens op de hoogvlakten; in de eenzame herfstbomen langs de smalle rivier vond hij de zuivere poezie van Vlaanderen.

Met zorg kiest hij zijn kleuren, die een persoonlike tint geven aan zijn werk dat zuiver is van lijn en konstruksie.

Hij is zichzelven bewust van zijn kunnen, daarom werkt hij zo rustig en kalm en laat zijn ziel spreken door zijn werk heen.

F. DE BLOCK.
De Eenzamen.

Zo werd hij een fijn lyrikus, die de wijde natuur van zijn land, de hoekerige kracht van zijn volk en de mystieke eenvoud van de boerenziel volledig in zich opnam en uit te beelden zoekt.

Hij wil niet deze dingen geven om dingen zelf, doch de doorvoelde levensekspressie die zij in hem weerkaatsen.

Daarom ligt in zijn werk die spontane, gezonde Vlaamse levensgeest, die ons, Vlamingen, steeds zo sterk te ontroeren weet.

Felix De Block schenkt ons een stukje van ons eigen bestaan.

Hij verrijkt onze eenzaamheid door de klare poezie van onze landschappen; door de sterke wilskracht van ons kromgewerkte volk.

Zijn werk is een gedurige verheuging voor Vlaanderen.

Maar De Block is niet alleen een goed schilder; hij is daarbij een buitengewoon tekenaar en beoefent, op bewonderenswaardige wijze het glasschilderen.

Met zijn pentekeningen, waarin de diepte ligt en de ernst uit zijn schilderijen, maakten wij reeds vroeger kennis in het Hollandse tijdschrift ‘Morksmagazijn’.

Zij zijn zo stil en vol poezie en zuiver als een gebed.

[p. 199]

Ook de natuur heeft hier voor hem een hart dat gedurig klopt.

(Zie: ‘Poezie in Vlaanderen’ en ‘De Eenzamen’).

Dit alles spreekt ook uit zijn kerkramen als hij arbeidt naar eigen visie en konstruksie. Rijk zijn zij aan kleurschakeringen en eenvoudig-zuiver van lijn.

Hoe graag zouden wij in onze kerken deze ramen aantreffen, die ons zo sterk weten te ontroeren.

Wij hopen dan ook, dat Felix De Block op dit gebied weldra een bekendheid zal worden en de aandacht zal opwekken die hij verdient.

Want Felix De Block is een eenvoudig kunstenaar die geen sukses zoekt.

De pers was voor hem zeer vleiend bij zijn eksposisies in Vlaanderen en wij weten zeker, dat hij weldra de plaats onder onze Vlaamse kunstenaars zal innemen, waartoe hij geroepen is.

Hij is een van die rustige arbeiders, die door kommer en eenzaamheid heen, hun hoofd naar het licht houden gericht en geduldig de tijd afwachten dat hun werk voor hen zelf zal spreken.

Die tijd is voor Felix De Block aangebroken.

Hij is een van onze goede schilders van Vlaanderen geworden.

Wij moeten hem aanmoedigen, opdat hij zekerheid hebbe over zijn verworvenheden, na de lange donkere zoektocht die hij doorworstelde.

Wij moeten hem steunen, opdat hij aan de gemeenschap het beste van zijn kunnen blijve schenken en brenge het licht van de Lente over Vlaanderen.

Door onze kunstenaars, wordt de armoede van ons eenzame volk eens tot tijke vreugde misschien.

GEO ROZENBERG.