Thirsis Minnewit. Deel 3
(2012)–Anoniem Thirsis Minnewit–
Auteursrechtelijk beschermd[60. Doen Daphne, d' overschoone Maegt]1.
Doen Daphne, d' overschoone Maegt,
Van Apollo haer vlugt nam ten Bossche waert in
En van hem snel wiert nagejaegt,
Toen liep hy en riep hy: ‘O schoone Godin,
Toeft wat, toeft wat, weest niet verbolgen!
Ey, waerom loopje? U selve besint.
Leeuwen nog Beeren nog Tygers u volgen
Maer 't is Apollo, die u soo bemind.
Wilt u erbarmen iet.
Agt gy mijn kermen niet?
Laet gy mijn Godheid dan in de ly?
Hebt deernis, O Daphne, hebt deernis met my.
| |
[pagina 103]
| |
2.
De geen daer gy soo schuw voor vlugt,
Is Harder nog Kinkel die 't vee hoed of weid,
Maer 't is een God, die door de lugt
De gulde glans van sijn stralen uitspreid.
Den Opperste Jupiter is mijn Heer Vader;
Claros, Delphos en Tenedos staen
Tot mijn gebied Ga naar voetnoot+ en bevel allegader,
Ik ben de Zon, mijn Suster is de maen,
Kruiden en bloemen, die
Ik na u te noeme zie,
Lokken mijn stralen alleen uit d' aerd.
Mag dit u niet lokken? O schoone, bedaerd!
3.
Nooit word ik Oud, staeg blijf ik jong,
Mijn hair en vergrijst noit maer blijft even geel,
En dat Ga naar voetnoot+ mijn stem wanneer ik song
By de negen Musen en 't spel van mijn Veel
U (O mijn Daphne!) mogt komen ter ooren!
Dat gy so lang uw lopen eens liet,
'k Sou buiten twijffel uw hartje bekoren
Om mijn te helpen uit mijn verdriet.
Og, hoe gerusjes wou
Ik dan met kusjes jou
Liefjes Ga naar voetnoot+ onthalen als een Godin!
Nu Daphne, staet, Daphne, luistert na mijn min.’ Ga naar voetnoot+
4.
Maer 't was om niet wat Phoebus riep,
Want Daphne vlood van hem so snel als sy kon,
Waerom hy ook soo schigtig Ga naar voetnoot+ liep
Dat hy haer in 't lopen op 't laetste verwon.
‘Penenus, Penenus! Phoebus bestormt my
| |
[pagina 104]
| |
Helpt my, O vader!’ riep Daphne versaegt.
‘Kuische Diana, kom, bid ik, vervormt gy
Straks dese schoonheid, verhoort dog uw maegt!
Want ik wil sterven eer
Hy sou verwerven meer.
Dood, gy zijt mijn seer wellekoom!
Daer mede wierd Daphne vervormt in een boom.
5.
De droeve Phoebus, bleek van rouw,
Omhelsde met trane de lieve Louwrier,
En sey: ‘O Boom, beeld van mijn Vrouw,
Blijft altijd groen en een vyandin van 't vier! Ga naar voetnoot+
Sparteld en klaterd wanneer men uw blad'ren
Werpt in het vyer, doed als Daphne deed
Doen haer het vyer van de minne kwam nad'ren,
Strijd dan als Daphne my wederstreed.
Leert hier, gy Maegden door
Als men haer jaegt, Ga naar voetnoot+ het oor
Nimmer te buigen naer geile lust.’
En daer op heeft Phoebus den boom eens gekust.
|