Thirsis Minnewit. Deel 3
(2012)–Anoniem Thirsis Minnewit–
Auteursrechtelijk beschermd[56. Ik vrijden op een tijd een soet Menniste susje]1.
Ik vrijden op een tijd een soet Menniste susje,
Dien ik seer lofelyk kwam groeten met een kusje.
Maer wat ik deed', was windt. Ga naar voetnoot+ Sy zey: ‘By Jae en Neen,
Dit vryen kwest Ga naar voetnoot+ myn eer, ik bidje, gaet dog heen.
| |
[pagina 96]
| |
2.
't Is onse Ga naar voetnoot+ Susters niet geoorloft te verkeeren
Als by het fijnste volk, Ga naar voetnoot+ by Broeders van ons Leere.’
Ik klaegde van mijn brand, ik kermde van myn smart,
Ik swoer haer liefde was gemetselt in myn hart,
3.
Maer wat ik deed of niet, ik kon haer niet bewegen.
Ik sprak nau of sy wist daer een Schriftuerplaets tegen
En daer me dreef sy my gelijk de wind de pluim,
Want ik wist daer niet af, Ga naar voetnoot+ sy kon 't al op haer duim.
4.
s' Had Moses in haer hoofd, s' had David opgegeten,
s' Had in haer brein geboud een Klooster vol Propheten,
En al d' Apostelen die woonden in haer Lyf.
Ik dogt, Sint Velten speeld met dit geleerde wijf! Ga naar voetnoot+
5.
Sy en sag niet aen my, of 't scheen haer te mishagen:
Dan was mijn hair te lang, dan al te wit myn Kragen,
Pouvretten Ga naar voetnoot+ al te weits, het stijfsel al te blaeuw,
Dan was myn broek te wyd, dan 't wambas Ga naar voetnoot+ al te naeuw.
| |
[pagina 97]
| |
6.
Elk kouse-band te lang, 'k had roosen op myn Schoenen,
In 't kort, sy maakte sond soo werltschen man te soenen. Ga naar voetnoot+
‘Wel goeden avond dan Juffrouw’, seyd ik, en sy:
‘Gaet in des Heeren naem, sijn wysheid blijft u by.
7.
't En Ga naar voetnoot+ was niet lang daer na, ik kwam weer by haer treden,
Verandert bey in spraek, in wesen en in kleeden:
Myn mantel was gants slegt Ga naar voetnoot+ en zwaer, myn hair gekort,
Mijn wit gesteve kraeg soo plat gelijk een bort,
8.
Op al mijn Kleeren sat niet een uitwendig koortje,
En daer kwam uit mijn mond niet een onheblijk woordje.
‘Vrede sy dese huise’, seid ik en ik sag Ga naar voetnoot+
Gelijk Sint Steven deed doen d' Hemel open lag: Ga naar voetnoot+
9.
't Wit van de oogen om hoog. Ik noemde haer niet als ‘Suster.’
Doen stelde sy soo 't scheen haer hartje wat geruster.
Ik las haer altemets Ga naar voetnoot+ een schoon Capittel voor,
En lelden Ga naar voetnoot+ haer niet als van Godsdienst aen het oor.
| |
[pagina 98]
| |
10.
Dus kroop ik in haer gunst. Sy toonden haer wat blyer
En ik wierd metter tijd wat stouter en wat vryer.
Eens nam ik s' in den arm, en sey: ‘Ik wil het doen,
By ja en Neen’, en gaf haer op sen Fries een soen.
11.
Doen bloosde sy quansuis en sey: ‘Ey, laet dat wesen,
Men moet het klappen Ga naar voetnoot+ van Langtongde mensen vresen.’
Ik zwoer haer dat ik wel heimelik en secreet Ga naar voetnoot+
Was als de nagt ,en sey: ‘Voorseker, datje 't weet,
12.
Ik wil de keers uit doen.’ ‘O zweert niet!’ seyse. ‘Trouwen, Ga naar voetnoot+
Doe uit de kaers, op dat gy uwen eed moogt houwen!’
Doen knoffeld' ik rondom in 't duister, totter tijd
Dat ik een bedde vond. Ik nam haer aen mijn zijd
13.
En sey: ‘Voorwaer, mijn lief, hier willen wy met lusten
In vrolijke genugt vanavond t'samen rusten.’
‘Zweert gy, voorwaer’, seijd sy, ‘daer ik u soo vermaen?
O Broeder, had gy niet dien zwaren eed gedaen,
| |
[pagina 99]
| |
14.
Ik had om al de werelt by u niet willen komen,
Maer uwe stoutheid is ten besten afgenomen!’ Ga naar voetnoot+
‘So komt gy dan’, seid ik. ‘Ja’, seyds', ‘al is 't my leed,
Ik kom om dat gy niet souw breken uwen eed.’
|
|