Thirsis Minnewit. Deel 2, editie Weduwe Gysbert de Groot
(2012)–Anoniem Thirsis Minnewit–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 87]
| |
Op een aangename Voys1.
Het was een Jonger Held,
Zyn hert was hem gestelt
Naa een Jonk-vrouwe schoone:
‘God groet u, Jonkvrouw fijn,
Gy staat in 't hert van myn
In 't hert spant gy de kroone.’
2.
‘Jonker held, laat 't vreyen staan,
Het is voor u gedaan,
Gy kont my niet verheugen.
Een ander moet dat sijn
Dat sig vervrouwet mijn,
Gy moet wat lager beugen.’
3.
‘Jonckvrou, spreekt niet soo stout,
't Gebeurt wel meenig fout
Dat hooge bergen dalen.
Al staan u Rooskens fier,
De tijd kan komen schier
Vernielen altemaalen. ‘
4.
‘Mijn Rooskens, zeg ik, staan
Die zyn seer wel gedaan,
Sy staan op groene struyken.
Al quam de Rijp op een nagt
En beneemtste haar kragt
Nogtans sult gy s' niet pluyken.’
| |
[pagina 88]
| |
5.
Een weynig tijds na dien
Heeft men haar treuren sien.
Zy heeft consent gegeven:
In haar lief armkens blank
Lag zy een tyd, niet lank,
Dies magse treurig leven.
6.
‘Nu segt myn, Jonkvrou fijn,
Waar nu u Rooskens zijn:
Die ik niet moeste pluyken?
Te niet synse gebragt,
Vergaan is al haar kragt,
Sy staan op dorre struyken.’
7.
‘Myn ongeluk en d' eer
Heeft my bedroevet seer,
Lief, wilt myn niet verlaten.
Een woord had ik gesagt,
Dat gy my in schande bracht.
Lief, wat mogt u dat baten?’
8.
‘Jonkvrouw, gy sprak soo stout,
In hoogmoet meenig fout,
't Word namaals wel gewroken.
Ik bood u trouw en eer,
Doe dogt het u oneer Ga naar voetnoot+ :
Nu is 't u opgebroken.’
9.
‘Het is wel myne schuld.
Nu hebt met myn geduld,
Verschoont myn nu ter eere.
Ik was jonck en slegt Ga naar voetnoot+ ,
Ik verstont de saeke niet regt,
Des roud myn liefde zoo seere.’
| |
[pagina 89]
| |
10.
‘Had gy 't verstaan in 't goet
Doe ik u trouwe boot,
Soo had gy eer verkreegen:
Nu isset niet geschied,
Nu leeft gy in 't verdriet,
Nu is 't my niet gelegen.’ Ga naar voetnoot+
|