Thirsis Minnewit. Deel 2, editie Weduwe Gysbert de Groot

[p. 20]

Minnaars-Liedt

Op een schoone Voys

1.
Gy siet vrolijk de herten in pyn,
Wilt niet minnend' maar vriendelijk zyn,
En wanneerje de tanden doet wateren
Door een kleyn teekentje van uwe gunst,
Werkt, ⁺ als gy my doet lacchen en schateren,
Dat onverschillentheyt is de grootste kunst.

2.
't Is u jonkheyt en brave gestalt,
't Is u schoonheyt daar gy soo op bralt!
Gy woud datse ⁺ u de sinnen betoveren,
Dat u bekoorlykheyt ons wetten stelt.
Maar wat baat het een Ziel te veroveren
Die gy niet houden wilt in u gewelt. ⁺

3.
Denkt, ô Silvia, denkt op den tyt,
Denkt dat alles op aarden verslyt,
Denkt dat de Lente geeft blommen en bladeren,
Denkt dat men Somers leckere vruchten plukt,
Maar als Herfst en Winter komt naderen,
Dan alles is verrot en af geplukt.

4.
Merkt u Lenten dan wysselijk aan ⁺
Als gy de Somer voor handen hebt staan.
Wacht u voor ongevoeglijk te dartelen
Als gy een Minnaar om u lyden ziet,

+ ‘Bewerkstelligt.’

+ Namelijk de jeugd en het knappe uiterlijk.

+ De nadruk ligt op houden: ‘die u niet blijvend in uw macht wilt houden.’

+ ‘ Wees u bewust dan van uw lente.’

[p. 21]

 

Want al meendt gy de Min te ontspartelen,

 

't Is voor een tyd, maar 't duert voor Eeuwigh niet.

 

 

 

5.

 

Merkt dan dat gy den Minnaar besint, ⁺

 

Eer dat u Herfst of Winter begint,

 

Want als dan van Liefde te handelen: ⁺

 

'k Stel 't aan u oordeel of 't wel voegen zou!

 

'k Meen, gy soud 'er u Minnaar sien wandelen

 

En blyven zitten, Vryster, Weeuw, nog Vrou.

+ ‘Let er dan op dat je aandacht voor je minnaar hebt.’

+ ‘Want u pas dán op de liefde te richten.’