Thirsis Minnewit. Deel 2

Lof der Vryheyt

Vois: Courante Messieurs

1.
Gy die, uw vryheid zat,
De min loopt agter na
Al bood zy u een onwaardeerbren schat,
Verblinde harten, wagt u voor uw scha!
De min is als het blakend vyer
't Geen gloeit en flickert, aangenaam van zwier,
Maar wie ⁺ het al te na komt, brand en schend,

+ ‘Maar dat wie het te na komt’, etc.

[p. 129]

 

En oorzaakt jammer, naween en ellend.

 

 

 

2.

 

De Bosgod Pan zag 't vyer

 

Eerst blaken ligterlaag. ⁺

 

‘Ag’, riept hij, ‘Schoonheid, waard dat ik u vier,

 

Vergun me dat ik u weerom behaag!’

 

Met treed hy toe en grijpt de vlam

 

Die hy verlieft in by zijne armen nam.

 

Maar nauwlijx was de baart hem van de kin

 

Gezengt, of hy vervloekte voort zyn min.

 

 

 

3.

 

Dus kwetst Kupidoos boog,

 

Hoe zeer zy streeld en vleyd:

 

't Bedrieglijk schoon vertoont voor yeders oog

 

Waar me de min de harten loos verleid,

 

Die, ⁺ toont zy eens haar regten aart,

 

- 't Zy dat ze tot bederf twee zielen paart,

 

Of dist haar ontugt op en snood bedrog -

 

Van Balsem word herschept in drakespog. ⁺

 

 

 

4.

 

Haar ⁺ zoetheid neemt een end

 

En uit haar snood bedrijf

 

Ontstaat een poel van jammer en ellend,

 

Tot wissen ondergang van ziel en lijf.

 

Haar ramp, die als het onkruit groeit

 

Indien ze niet by tijts word uitgeroeit,

 

Neemt dagelijx zoo fel in wasdom aan,

 

Dat sy in 't end niet is te wederstaan.

 

 

 

5.

 

Het hert, dus overheert, ⁺

+ Bijvorm van lichterlaaie: ‘in lichterlaaie.’

+ Het antecedent is min.

+ Als de min haar ware aard toont (…) verandert ze van balsem in drakenspuug.

+ Nl. die van de min.

+ ‘Overheerst.’

[p. 130]

 

Beschouwt haar ⁺ als een smet

 

Die met haar gift het vlees en bloed verteert

 

Dat zig tot wanhoop of tot kwijnen zet.

 

Daar me word Venus hof een dal

 

Vervult van gruw'len, ramp en ongeval,

 

Waar van ⁺ 't verdoolde hert word afgeknaagt,

 

Dat zig te los heeft aan die vloek gewaagt.

 

 

 

6.

 

De vryheid, 't waardste pand,

 

Van weinigen gekent

 

Als die aan haar zig heel met hart en hant

 

Vertrouwen, ⁺ toont dit, waar zy 't ooge went.

 

Sy schaft de ziel gewenste rust,

 

Sy is het die in ons al onheil blust,

 

Die, van de goden voor volmaakt gekeurt,

 

Ons gunt haar rust en wellust ongesteurt.

 

 

 

7.

 

De minneslaverny

 

Wat is zy anders dan

 

Een toomeloose harssenschildery, ⁺

 

Gejaagt van dolle driften af en an,

 

Een plaag voor merg en vlees en bloed,

 

Een eindelooze kwelling voor 't gemoed,

 

Een Vrouwen speelpop, die de wijsheyt wraakt

 

En 't mensdom reedloos of ellendig maakt.

 

 

 

8.

 

Waarom dan dom en triest

 

Verzaakt het waardste deel!

 

Gelukkig is hy die het beste kiest:

+ Nog steeds de min.

+ ‘Waardoor.’ Een knagend dal is wel kras.

+ ‘Behalve door degenen die’, etc.

+ ‘Drogbeeld.’

[p. 131]

 

De goude vryheid is het dierst Juweel

 

Dat by de minneslaverny

 

Geleken, als onschatbaar in waardy

 

Van werelt wijzen kostlijk word genoemt

 

En als iets Hemels hier op aard geroemt.

 

 

 

9.

 

Wie op haar gulden spoor

 

Zijn geest en zinnen zet,

 

Geen slaafse vleyeryen geeft gehoor

 

Gespeeld uit Venus dartle min trompet,

 

Houd sig van alle banden vry,

 

Want schoon de liefde al eens na wens gedy,

 

Nog groeit 'er hier of daar wat ramp of druk.

 

Des vry te zijn is 't opperste geluk.