Thirsis Minnewit. Deel 2

Lyzimons Minnesang

Van de Schoone Amarante

Vois: Belle Iris

1.
't Kille hert van Amarant
Heb ik eindelijk bewogen
En gebragt tot mededoogen
Naer soo grooten tegenstant.
Maer wat dat ik heb geleden
Is myn Amarant bewust,
Eer ik haer door myn gebeden
Heb in minne-slaep gesust. ⁺

2.
Nu is al mijn smert gedaen
Wij dat haer bevallig' oogjes
- Regte pijl' en minne-boogjes - ⁺
My soo vriend'lijk lonken aan.

+ ‘Amarant weet wat ik heb geleden, voor ik haar’, etc.

+ Men verwacht: ‘minne-pijl-en-boogjes.’

[p. 61]

 

'k Zet nu al het angstig vresen

 

En misnoegen aen een kant

 

Wyl ik zie bemint te wesen

 

Van mijn schoone Amarant.

 

 

 

3.

 

Onse wederzijdse gloet

 

En de kuisse minne-kusjes

 

't Zaem gemengt met soo veel lusjes

 

Dat ons zieltjes vreugt aen doet,

 

Hout ons vaek soo op getogen

 

Met de lipjes tegens een

 

Dat wy wenschen soo te mogen

 

Varen na den Hemel heen.

 

 

 

4.

 

Amarant is al mijn lust,

 

Die my soo veel vreugt kan geven

 

En vernoeging in mijn leven.

 

Amarant stelt mijn gerust,

 

Amarant schept ook behagen

 

In haer trouwe Lyzimon,

 

Dat zy weer-min toe wil dragen

 

Wijl 's hem altyt Trouw bevond.