Thirsis Minnewit. Deel 2

Een Ander

1.
Ach, hoe wreed is 't als men mind
En geen mededogen vind!
Gy kunt, bloemen, bos en hagen,
Van mijn leed getuigenis dragen,
Gy ziet dagelyks mijn verdriet,
En hoe Damon voor mijn vliet.
En hoe Damon voor mijn, En hoe Damon voor myn vliet.

2.
Die tot lijden is geteeld,
Werd noyt van 't geluk gestreeld.
Dan komt ons de min-God plagen,
Elk is slaef na sijn behagen. ⁺
Hy lagt selfs ⁺ met ons verdriet
En agt al ons klagen niet.
En agt al ons klagen, En agt al ons klagen niet.

+ Sc. het behagen van de minnegod.

+ ‘Zelf.’