Het uitgeteerde en stervende Actie boomtje
Schoon de eid'le Hoop nog hoopt, het
actie boomtye sterft
Zo dra 't zyn voedzel van den wind
en dwaasheid derft.
DE treurende Actie-stronk, die eêr
Zo weelderig kwam opgeschóten,
By 't alverkwikkend zomer weêr,
Kwynt nu met blader lóze lóten.
Zo schielyk als zyn luister rees,
Zo schielyk raakt hy ook aan 't dálen;
En met een dódelyke vrees,
Van nooit zyn adem te herhálen.
Gelyk de Aloë schielyk groeid,
En ryst in weinig tal van dagen,
Wanneer de zon op 't hoofdpunt gloeid
Doormengt met zoete regen vlágen,
Dat hy de linde en populier
Voor zyn verheve kruin doet wyken,
Tot hy in 't midden van zyn tier;
Met duizend bloeszems staat te pryken;
Waar na hy schielyk weêr vergaat,
Om honderd Jaar zyn stam te derven,
Ontbloot van bloeizel en sieraad,
En schynt, gantsafgemat, te sterven;
Zo rees ook de Actieboom vol moed,
Bestraald door Fransse zonne-strálen,
En door het zuider nat gevoed,
Om 't hoofd ten hemel op te hálen,
En 't al te trotssen met zyn kruin;
Terwyl zyn Bubbelende lóten,
Geënt in Neêrlands vryën tuin,
In 't eerst een frisse lugt genóten,
Wyl ménig een om winst en vrugt
Tot voordeel van zyn stam te plukken,
Hem kweekten met een ted're zugt,
Maar om zig zelven te onderdrukken;
Gelyk het end nu klaar vertoond,
Daar hy den doodsnik komt te géven,
En zyne opvoeders vals beloond,
Met een bedroefd armoedig léven.
Zo wel in 't ryzen, als in 't dálen,
Die zyn opkwékers, arm of ryk,
Met bitt're vrugten komt betálen.
En schoon de dwáze Hoop nog hoopt
Dat hy zyn adem zal herscheppen,
Hoe kaal zyn kruin ook is gestroopt,
En tak en blad'ren reeds verleppen,
't Is dwaasheid, want déze Actie-stam
Zal nergens haast meêr nut toe wézen,
Dan zig te warmen by zyn vlam,
Als Boreas zyn kou doet vrézen.
Maar zagt! 't schynt dat de dwáze Hoop
Myn reden stuit met déze reden:
't Voorzeggen is by u goed koop,
Daar gy op Momus spoor getreden,
Nog met myn ongelukken lagt,
Die, zo gy waand, my zyn beschóren,
Daar 't Actie-boomtjen, onverwagt,
De Stichtsse Domkerk en haar toren
Eerlang zal tergen met zyn kruin,
Als zyn verhéven Bubbel-loten,
Uitstekende over berg en duin,
Den Windgod voor het voorhoofd stóten;
Terwyl zyn wortel vast gehegt
In de aarde, uit Uitrechts vaart gegráven,
Hoe dol hem ook de wind bevegt,
Zal pal staan aan de Nieuwe haven.
't Enkhuizer zand kan in dien staat
Hem ook verzeek'ren voor het vallen,
En uitgegráven naar myn raad,
Hem zevenwerf met hóge wallen
Omringen, schoon 't den Windgod spyt,
Die hy is boven 't hoofd gewaszen,
En zo die, opgerooid door nyd,
Hem poogde eens schielyk te verraszen,
Zal ik zyn hóge kruin terstont
Met Varkens-blázen digt omhangen,
Daar hy onkundig van die vond,
Heel ligttelyk word in gevangen.
Onze Actie-boomtje heeft geen nood,
Het zal en nu, en altoos léven,
Als is het ziek, het is niet dood,
Maar zal ons winst en voordeel géven.
Dus vleid de Hoop zig met een waan
Van geld en schatten te vergáren,
Want 't is met de Actiekraam gedaan,
De wind is in den wind verváren;
Terwyl zyn Medemaats alreê,
Ver van op schat of winst te roemen,
Verbergende hun hartenwé,
Vast pronken met een hand vol bloemen,
Waar onder zig de Tulp vertoond,
Die veel van Flora's lievelingen,
Gewézen heeft waar de Armoe woond,
En wist uit staat en goed te dringen;
Ontelb're doet angstvallig zugten,
Wyl al de winst verdwynt in rook,
En doet als balling 't land ontvlugten,
Om dus zyn schuldenaars te ontgaan.
Men háte dan déze Actie-handel,
En vat de Koopmanschap weêr aan,
Zo zuiver, zo opregt van wandel.
|
|
Auteursrechtvrij