Schouwburg der woekerende en belaggelyke Lothandelaars.
Het geen de Wysheid heeft tot nut van 't Land gevonden,
Word door de woekerzugt en eigenbaat geschonden,
Wyl elk, verhit op 't geld, een nieuwe koopmanschap
Van zyne Loten maakt, en vorderd stap op stap
Om 't razende Actie-jaar op nieuw te doen herleven.
De Lotery is vol zo dra ze is uitgeschreven,
Ten minsten in den schyn; dus Lokt men Vrekhart aan,
Als hy verwonderd by de post der deur ziet staan:
Hier zyngeen Loten meêr. Maar wil die iemant kopen
Met opgeld. ô! dan heeft hy verder niet te lopen;
Dan zyn zy tot zyn dienst. en naauw lyks heeft hy die,
Of straks is hy ter been; hy zoekt alom aan wie
Hy die verkopen zal of tot zyn winst verhuuren,
't Zy voor een dag drie vier, of voor een vys zes uuren,
ô Dwaasheid! dat men dus de Lotery misbruikt,
En agting, eer en geld gelyk de wieken fnuikt,
Waar door men als verwoed elkaâr zit in de haeren,
Om niet voor Zwabber naar Oost-indien te varen.
Deez' heeft één Lot gekogt, tgeen de anderen ontkent,
Om dat een hoge prys dat heeft bekroond. In 't end,
De baatzugt kan geen list, of streken meêr beginnen,
Dan deze Handelaars der Loten in hun zinnen
Verdigten, om gewin, en als het hen mislukt,
Dan word de Hoed en Pruik ontzind van 't hoofd gerukt,
Geschopt, getrapt, als was daar 't onheil door gekomen,
Dat Jonker Losbol is dien schonen Prys ontnomen
Door 't Lot, dat hy verkogt hy vloekt, en tierd, en raasd,
En maakt de Kindren, ja de Honden zelfs verbaasd,
Men ziet de Smousjes, als regtschape schaggeraren,
In deze Koopmanschap zyn nieuwe makelaren,
En 't schynt, dat't Jufferschap dien handel ook verstaat,
Dewyl't zig in den drang dier Koopluy vinden laat,
Madam van Ligtenstein, en Juffer à la Mode!
Ei gaat naar uw Salet, gy zyt hier niet van node,
Een Appelwyf komt meêr op deze beurs te pas,
Zy stuit zomtyds 't gevegt, dat naauw te stuiten was;
Daar zal haar Appelmaat weêr wonderen verregten.
Die sluiten hunnen koop daar de andren zyn aan't vegten.
ô Wondre Gekheid! ach! mogt Democrit eens weêr
Uit zyne grafzerk zien, hy lagte nooit zo zeer
Om's werelds dwaasheid, als hy nu zig zou doen horen,
Lothandelaars wat waan kan uw verstand versmoren,
Dat gy het geld, eêr 't nog door 't Lot is uitgedeeld,
Verkoopt, verhuurd, verpand, Ja zomtyds wel verspeeld?
Wie kan uw toeleg, zo verborgen, ooit begrypen?
Men ziet u dag en nagt den geest en herszens slypen,
Om met bedrieg'lykheid te kopen van elkaâr;
Men strooid een tyding uit, oft Logen zy, of waar
Dat scheeld niet, als 't gerugt maar kan tot voordeel trekken,
De Lotery, die 't Land tot stut en steun kan strekken,
Misbruikt ge in gekheid, als u hier word aangetoond;
Dies wense ik dat een krans van Rinkels u bekroond.
|
|
Auteursrechtvrij