Stryd tuszen de Smullende Bubbel Heeren, en de aanstaande Armoede
Een bolle Smulle broêr gezéten
Op Bachus eertroon, ryk versierd,
Met allerhande zoort van eeten,
Van Vlees, van Spek, van Wildgediert,
Is 't zinnebeeld der Bubbelhéren,
Die van een anders geld en goed
Braaf vréten, zuipen, roszen, sméren,
In volle weelde en overvloed;
Zyn rollende Eerton word getrokken
Door kleine Kind'ren, wier verstand
Net is als dat der Noordsse bokken;
't Bedrog gaat aan zijn regterhand,
Bekranst met worsten en zauszyzen,
Zyn kromstok, daar hy meê wil slaan,
Betoond hoe hy het kwaad durft pryzen
En 't goede om eigen winst verraân.
De Dwaasheid, kenbaar aan haar bellen,
Verwonderd zig om 't vreemd gelaat:
Des Bubbel-heers, en zyn gezellen,
Terwyl zy vrolyk met hen gaat;
Ook zou zyn opzet niet gelukken,
Ten zy de Dwaasheid het verstand,
Van dien hy denkt zyn geld te plukken,
Door haar vergif eerst overmand;
Terwyl een dartel Venus diertye,
Dat geaszureerd is, om dien dienst.
Hem volgt op 't spoor, daar dronke Kniertye
Gelyk een Zwyn, op 't onverzienst,
Een stroom van ingezwolge dranken,
Te gulzig ingeslingerd, weêr
Moet overgéven, onder 't Janken
ô je! wat doet myn kop my zeer!
Het geen ligt voorgaat als een téken,
Hoe de ingeslingerde Actie winst,
Al de Actie narren op zal bréken,
Wanneer dat zy het allerminst,
Daar aan gedenken, maar die Héren
Zyn nog niet heel te vreên gesteld,
Wyl zy een Bezem prezentéren,
Om 't overig van Hollands geld
Meê naar hun Bubbel bank te végen.
Maar in het midde van hun vlugt,
Komt hen de magere Armoê tegen,
Die opgewekt is door 't gerugt
Van fluit en veel, om 't haall'lyk strópen
Der Bubbel-narren, die den Wind
Voor geld, en schat, en goed verkópen,
Waar door zig elk bedrogen vind,
In 't midde van hun drift te tómen.
Is de Actietroep met vlees gestierd,
Zy pronkt met Vis, die uit de strómen
Niet zonder moeit' gevangen wierd,
Zy werpt dien bollen Bachus - pater,
Gezéten op haar Viskaros,
Een stro met bokkings voor zyn snater,
Terwyl dat haar gezelschap los,
Met Rooster, vork, en Net, en Spéten,
Valt op zyn medestanders aan,
Schoon dat een Ligtekooi verméten
Met 't Wafelyzer dreigt te slaan;
De Kerkstoel strekt hier ook tot wapen,
Om d'opgeworpen Bubbel Heer,
Die vast grimlaggend zit te gápen,
Eens vlot te slaan van boven neêr;
Maar 't Zegenet, 't geen men ziet hangen,
Zal al deez' Compagnies eer lang,
In ééne streek als Vissen vangen,
Terwyl dien geen, die in den drang
Te toorts zwaaid, op het minste teken,
Al 't kladpapier dier Actiepest
Vol vrolykheid in brand zal stéken,
Tot wel zyn van 't Gemene-best
Dan zal de Koopmanschap weêr bloeijen
Der Amstelstad, en door 't beleid
Der trouwe Burger Héren groeijen
In vrede, en rust, en vrolykheid,
Zo zal het Nageslagt nog wéten
Te spréken van hun Naam en Eer;
Schoon de Actiepest al wierd vergéten,
Nog sterst hun Glorie nimmermeer.
|
|
Auteursrechtvrij