Het Taelverbond. Jaargang 6

[p. 501]

Wat is zy schoon! Gedicht door P. Génard.

Wat is zy schoon! Als de eerste stralen
Die na den doodslaep der natuer,
Op de aerde spelend nederdalen,
En 't al ontwaken door hun vuer; -
Zoo is zy ook: - trots 't woên der pyn,
Komt zacht in 't hert de vreugd weêr bloeijen,
Zoo moet de ziel in min ontgloeijen,
In 't uer als men by haer mag zyn!

Wat zaligheid moet hy genieten
Die uit dit oog zoo glinstrend zwart,
Soms eene vuerge strael voelt schieten,
Doordringend elke plooi van 't hert;
Wanneer hy op haer fynen mond,
Soms een gestolen zoen mag plukken,
Of haer aen 't hygend herte drukken,
In eenen reinen liefdestond!

O jammer dat dit hemelsch wezen
Waer ieder mensch voor nederknielt.
Door geene deugd ook uitgelezen,
Maer slechts door laegheid wordt bezield;

[p. 502]

 

Vrees, vrees die blikken, vrees die wang

 

Die een geveinsde schaemt' doet blozen

 

Gelyk des zuidens vuerge roozen

 

Verbergt haer glans een giftge slang!

 

 

 

Geen min, het deel der edle herten,

 

Heeft ooit in hare borst geblaekt;

 

Die drift die ons het lot doet tarten,

 

En ons tot halve goden maekt!

 

Neen, een zoet woord, een liefdetogt,

 

Die 't hert van vreugd doet overstroomen,

 

Is voor geen liefde te bekomen,

 

Maer wordt, o ramp, voor geld gekocht!

 

 

 

Wee u, wee u, o jongelingen!

 

Wier edle ziele glanst van deugd,

 

Die met dien schat om haer wilt dingen,

 

Om haer den hemel uwer jeugd!

 

Wee u, wee u, onnoozel hert!

 

Hebt gy geen geld, voor u geen liefde,

 

Waer 't zelfs dat u het leed doorgriefde,

 

Zy lachtte en spotte met uw smert!

 

 

 

En eventwel hoe zulks gelooven?

 

Is zy verrukkend, godlyk schoon;

 

Zy schynt een wezen van hier boven,

 

Wien deugd alleen verstrekt tot kroon!

 

Ah! is 't misschien de wil van God

 

Dat 't hert op aerd steeds zy bedrogen,

 

Dat onze waerheid zy een logen,

 

Zyn eewge waerheid slechts ten hoon?

February 1850.