Onze Taal. Jaargang 81

[p. 64]

Guus Middag
Zong
Bagagedrager

Waarom zingt Eva de Roovere ‘Jij is lastig’ en ‘fantastig’? En de jongens van Opgezwolle “proef die woofer”? En hoe komt het dat dit zo bijzonder klinkt? In zijn rubriek ‘Zong’ staat Guus Middag stil bij de taal en de poëzie die te horen is in allerlei Nederlandstalige liedjes, oud en nieuw.

Ik schoot meteen in de lach toen ik de eerste woorden hoorde, lekker vlot uitgesproken door rapper Sef: ‘Spring maar achterop bij mij’, korte pauze, ‘achter op m'n fiets.’ Het klonk vrolijk, en er zat een ondertoon van droge humor in. Sef weet zelf ook wel dat het niet zo stoer is om een meisje mee achter op je fiets te vragen. Een echte ridder gebruikte daarvoor vroeger een paard. Later werd dat, afhankelijk van tijd, plaats en nettomaandinkomen, een brommer, een scooter, een motor -of een auto. In hiphopkringen vervoert de uitnodigende partij het meisje bij voorkeur in een snelle, ruime, glimmende, liefst goed verende slee, voorzien van een krachtige muziekinstallatie. Men spreekt ook wel van een neuksloep. Maar zo'n praalwagen heeft Sef nog niet. Hij heeft haar niets anders te bieden dan de bagagedrager van zijn fiets.

Wat rijmt er op fiets? Het antwoord volgt meteen, in hetzelfde vlotte tempo, en op dezelfde droge toon: ‘En ik weet nog niet waar we naartoe gaan samen, / maar dat boeit me ook helemaal niets.’ Daarmee is het refrein, en ook meteen het thema van dit lied gegeven. Dit is een ‘invitation au voyage’, een uitnodiging om mee op reis te gaan, het avontuur tegemoet. De uitnodiging geldt voor het meisje, maar ook voor ons, luisteraars. Wij springen bij de zanger achterop, hij zet af en rijdt weg, zijn liedje in.

■ Barbie

De eerste die we tegenkomen is duorapper Gers Pardoel, die ons in een snel uitgesproken monoloog vertelt van zijn eerste fietsliefdeavontuur. Hij neemt een meisje mee van wie hij de naam nog niet kent, ‘maar je lijkt op Barbie’. Waarom neemt hij haar mee? Hij weet het niet eens zeker. Ligt het aan die ‘vijf Bacardi’ die hij gedronken heeft? Aan haar mooie ‘face’? Of, dat kan ook, aan haar ‘mooie en o zo grote reet’? Het bezwaar van zo'n reet is dat die mogelijk niet ‘past op m'n bagagedrager’. Het klinkt weinig liefdevol. Uit het vervolg blijkt dat zij zich een beetje aan hem heeft opgedrongen. Gers neemt haar mee naar huis, en ze brengen samen de nacht door, maar wat blijkt de volgende morgen? ‘Het was niet te geloven, / die chick die was weg en had me voorgelogen, / en ik had d'r nog wel zo lekker genomen, / maar, eindstand, had ze m'n fiets gestolen.’ Gers zegt er verder niks over, maar het lijkt me dat wij hier allemaal wel wat van kunnen leren: pas op voor Barbies, pas op voor Bacardi's, pas op voor liftsters.

Dan meldt Sef zich weer, met zijn opgewekte opstaprefrein - en het lied gaat vrolijk verder. Opnieuw komt Gers aan het woord, met een nieuw verhaal over een bagagedragerverovering. Deze keer lijkt het meisje niet op Barbie, maar op Nikki. Ook deze keer heeft Gers het nodige gedronken. ‘Barbie’ rijmde op ‘vijf Bacardi’, ‘Nikki’ rijmt op ‘vijftien whisky’. Maar verder zijn er vooral verschillen. Deze Nikki-achtige is slank. Met Nikki wil Gers niet naar huis, maar ‘naar een plek ergens hier ver vandaan / naar Parijs of naar Rome of naar Milaan, / of als ET op een fiets helemaal naar de maan.’ Aan het Barbie-meisje vertelde Gers nog ‘wat je van mij wil horen’, aan het Nikki-meisje vertelt hij ‘wat je niet wil horen’. We weten niet hoeveel tijd er is verstreken tussen Barbie en Nikki, maar we kunnen wel zien dat Gers veranderd is. Hij is nu, zegt hij zelf, ‘oprecht’ en ‘de rest kan me niet schelen’. Hij weet nu dat zijn vroegere vrienden niet deugden. ‘Zij waren nep en ze wilden me breken.’ Dat zal hem met deze Nikki niet overkomen. En dan volgt het grootste compliment dat hij haar kan geven: ‘Jij past precies op m'n bagagedrager.’ Dat is Gerspardoels voor: wij zijn voor elkaar geboren, met jou wil ik de rest van mijn leven doorbrengen.

Rapper Gers Pardoel.
Foto: Topbillin'

■ Donnie

Met deze liefdesverklaring zou het lied kunnen eindigen, maar dat zou een wel heel braaf besluit zijn. Dus meldt Sef zich weer met zijn refrein, en met een eigen monoloog die het verhaal van Gers van een ironisch tintje voorziet. Sef vertelt dat hij vanavond een donnie (straattaal voor ‘tien euro’) heeft uitgegeven, en dat is ‘de best bestede donnie van m'n leven’. Daarmee heeft hij namelijk van een junk een fiets gekocht. Wij denken dan meteen dat dit de fiets van Gers is, die die dikke Barbie van hem heeft gestolen, maar we kunnen niks bewijzen. Sef is maar wat blij met zijn nieuwe fiets, maar nog blijer met het nieuwe meisje dat hij daarmee heeft kunnen veroveren. Ze ziet er geweldig uit: ‘hoge hakken, rooie lakken, zo sexy, zo'n klasse.’ Zou dit dan ook Barbie kunnen zijn? We krijgen het niet te horen. Sef kan haar een geweldig aanbod doen: ‘Meisje, ik heb een plekje vrij op mijn Gazelle.’ En hij kan haar nog allerlei andere voorstellen doen voor de rest van de nacht, maar hij kan nu ook zijn mond houden. ‘Beter zeg ik niks.’ Mooi einde voor een lied. En zo rijdt hij zwijgend de nacht in: een ridder op zijn gestolen stalen ros, met zijn hooggehakte roodgelakte prinses achterop.