Zaans drama
Klaas Taalman van Zaandam maakt 'n waranda. Plank na plank zaagt Klaas. ‘Wat 'n taak’, dacht An vaak. ‘Laat dat aan 'n vakman, Klaas!’, sprak An dan. Maar Klaas maakt 't af. Dan kwam 'r bak na bak; plant na plant; 'n pracht waranda maakt Klaas. Daarna maakt Klaas 'n bank. An zat daar graag. Vandaag was 't warm; Klaas zat 'r naast An. An haakt wat aan 'n zwart badpak. Klaas had 'n baaldag, want al lang had Klaas 'n plan: 'n taalgrap van A-taal. Ach, ja, Klaas was mal van taal; 'n taalgrap was Klaas 'n baaldag waard. ‘An’, vraagt Klaas, ‘als 'k Van Agt maar naar 't staatsmanwalhalla laat gaan?’ An lacht hard. ‘Ja, na z'n val naar 'n praalgraf, vandaar naar dat walhalla! 'n Pracht taalgrap!’
Daar kwam Marja. Marja kwam vaak langs. ‘Dag An, dag Klaas.’ ‘Ha, Marja! Warm wat?’ ‘Ja warm!’ ‘'n glas ananassap?’ ‘Ja, graag’. Klaas haalt dat glas sap. ‘Wat was dat, An? 'n Grap?’ vraagt Marja. ‘Ach, 'n taalgrap van Klaas.’ An draalt, want Marja was 'n fan van Van Agt; Marja aanbad Van Agt. Maar ja, als Marja 't vraagt... ‘Tja, Marja, Klaas maakt A-taal, taal van a's. Daarvandaan kwam 't, dat Klaas Van Agt naar 't staatsmanwalhalla laat gaan.’ ‘Wat? Van Agt?!’ ‘Ja, Van Agt, want z'n naam had a's; 't was 'n taalgrap!’ Maar Marja, kwaad, pakt d'r tas; gaat! Daar kwam Klaas. Klaas bracht 't sap. Maar waar was Marja? ‘Ach, Klaas’, sprak An, ‘Marja was kwaad.’ ‘Kwaad?’ ‘Ja, dat van Van Agt maakt 'r kwaad.’ ‘Ach, wat 'n gans’, dacht Klaas. Dan nam Klaas 't sap maar.
Dan, 's nachts was daar 'n DAF, Marja's DAF. Marja staat daar naast Klaas. Marja pakt z'n arm. ‘Rap, Klaas, rap!’ Raar, maar als 'n mak lam gaat Klaas. Wat 'n vaart! Wat 'n haast! Naar Alkmaar gaat 't, dan naar kampplaats ‘Zandplaat’. Daar staat Marja's caravan. Marja had daar 'n draagbaar TV-apparaat; dat was aan. Klaas nam plaats. Maar wat was dat? Dat was 't naaktstrand! ‘Kan dat dan? Mag dat dan?’ ‘Ja, Klaas, maar laat, na half twaalf.’ Klaas dacht wat na. Maar wat zag Klaas daar? Was dat... was dat...? Ja, dat was Van Agt. Van Agt, maar naakt!! Van Agt baadt daar, gaat wat langs 't strand, trapt 'n bal naar 'n knaap. Van Agt praat daar wat; lacht daar wat. ‘Als 'k daar 'n bal van snap’, dacht Klaas. Dan kwam daar Ab Brandsma van 't Alkmaars Dagblad. Ab gaf Van Agt 'n hand. ‘Dag, Brandsma’, sprak Van Agt, ‘VARA's TV-staf maakt daar ‘Strand vandaag’. ‘Mag dat, TV aan 't naaktstrand?’ ‘Ja, ja, Brandsma, dat mag, maar laat, na half twaalf.’ Van Agt pakt 'n lat; maakt wat van zand. Ab las:
NAAKT = WAAR WAAR = NAAKT
‘Waar, maar raar’, dacht Klaas. Dan vraagt Ab, wat Van Agt dacht van Klaas Taalman. ‘Ja, Brandsma’, sprak Van Agt traag, ‘ja, naakt, dat kan vandaag, maar smaad... smaad, dat straft Van Agt. Wacht maar!’ Van Agt lacht vals. ‘Staatsmanwalhalla! Ja, dat dacht Taalman, maar Van Agt gaat naar Canada, naar Panama, dan naar Java, vandaar naar Japan.’ ‘Waarvan?’ vraagt Ab. ‘Waarvan? Van 's lands staatskas, man! Ja, ja, macht, dat 's al! Maar... smaad, dat straft Van Agt hard.’
Daar was 'n rambambam; acht man BVD kwam d'r aan, 'n BVD-man pakt Klaas hard vast. ‘Wat... waar...?’ vraagt Klaas. ‘Naar 't strafkamp, Klaas Taalman, naar 't strafkamp, twaalf jaar.’ ‘An, An, ach ach twaalf jaar strafkamp!! 't Was maar 'n taalgrap.
An dacht: ‘Slaapt Klaas?’ Klaas praat, Klaas raaskalt, wat 'n abacadabra! An pakt Klaas' hand, warm, klam. ‘Kalm maar, Klaas! Wat was dat dan van 'n strafkamp?’ Dan snapt An, wat Klaas had: 'n nachtpaard, dat was 't. ‘Kalm maar, Klaas, 'k maak 'n slaapdrank van Malaga; dat jaagt dat nachtpaard naar stal!’ Ach, Klaas nachtbraakt vaak; daags taal, 's nachts taal; daarvan kwam dat, dat nachtpaard. Pak maar aan, dat glas; 't nachtpaard van Van Agt gaat naar stal.
Maar Klaas slaapt al.
Auteursrechtelijk beschermd