Over ‘Taal en Spelling’ bij Multatuli.
.... ‘'t Is onze gewone fout, dat we door 't zien van gedrukte woorden zoo afgeleerd hebben klanken te onderscheiden, die we niet terstond weten over te zetten in letters. Tracht eens het geluid van 'n kip na te bootsen. Dit zal je helpen in 't verstaan.’
En dan:
‘Eenheid van spelling, gelijkvormigheid in de toekenning der geslachten, heeft met wezenlijke taalstudie niets te maken. Die zaakjes konden even goed op hoog bevel door 'n kommies van 't ministerie worden vastgesteld, als door 'n zoogenaamden taalkenner. Op weinig uitzonderingen na hebben we hier met louter conventie te doen, met luim zelf - en erger nog! - dikwijls met leugen.’ Afschaffing is wel zoo verstandig!
Zie, dit zijn waarheden, die eerst in de laatste jaren door de menschen, die in dezen volkomen competent zijn, als onwrikbaar worden erkend en als richtsnoer bij het onderwijs en in de praktijk des dagelijkschen levens worden gebruikt.
Uit Dr. Prinsen: Multatuli en de Romantiek.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd