Sythoff's prentenboek. De boekenkast

[p. 15]

Preekstoel en graf.

Die, wat hij van zoo'n stoel mag hooren,

Met hart en zinnen trouw betracht,

Ziet, ná een sterfhed, kalm en zacht,

Zich zoete hemelvreugd heschoren:

En zeker wordt er op het graf;
Dat men zijn koud gebeente gaf,

Nog menig warme traan geschreid,
Nog menig bloemkrans neêr geleid,
Als offer der erkentlijkheid. -
Dat, kinders, ons zoo'n lot verbeid'! -

[p. 16]

Door 't zwaard verrast;

Een hooge gast,

Een groote kwast.

Wat last! -