willen explikeeren. Wat? Het leven. En daarin is voor hen de kunst maar een zeer klein onderdeel, niet meer en niet minder belangrijk dan geografie, mathematica of chemie. Zij willen schilderen zooals ze loopen, rooken of eten. Dit alles is voor hen identiek en ze walgen van het esthetisch gebeunhaas der vrouwmannen met esthetisch hoofdgebaar, baard en haren, tot in hun vingertoppen voos. Ze hebben de relativiteit erkent van elke emotie die zich als kunstemotie aanmeldt en die van a-z en van 1-99 verschillend is ten opzichte van een uit den waan van een grensgeval gebotteld kunstproduct. Crotti, die zich sinds lang van de kunst afwendde om tot uitdrukking van zichzelf te komen zoekt een vereeniging van leven, intellect en mechanica plastiek, echter in het volle bewustzijn dat elke mélange van schilderkunst en literatuur absurd is. Maar wat er aan te doen als men hoognoodig schilderen moet en het land heeft aan kunst? In de catalogus dezer tentoonstelling vinden we eenige geestige inleidingen (behalve dan die van André Salmon) die hierop een antwoord geven. Men moet deze werken zien als mechanische seinapparaten van den geest in zijn hard-reeëlen vorm van het leven.
Parijs, 4 April.
Th.v.D.
Auteursrechtelijk beschermd