Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Het xl. Capittel.

1 Aller menschen leven is vol onruste. 8 doch over de godtloose ende hare nakomelingen vallen swaerder plagen. 16 Door wat saken het leven versoet ende vermaeckt wort. 26 doch de vreese des Heeren gaet alle vermakingen te boven. 28 Verachtelickheyt van het leven des bedelaers.

1

VOor een yegelick mensche is een groote onrust geschapen, ende een swaer jock op de kinderen Adams: van dien dage af dat sy uyt hares moeders lichaem gekomen zijn, tot op den dagh dat sy weder keeren in de moeder van alle.

2

[Aengaende] hare gedachten, ende de vreese des herten, soo is de betrachtinge van ’t gene sy te verwachten hebben, de dagh des doots:

3

Soo wel by dien, die op den throon der heerlickheyt sit, als by den genen die vernedert is, [sittende] in aerde ende assche.

4

Soo wel by dien die een purperen kleet ende een kroone draeght, als by den genen die met grof lijnwaet gekleet is.

5

[Hy bekomt] gramschap ende nijdigheyt, ontroeringe ende beweginge, ende vreese des doots, ende haet ende twist: ende wanneer het tijt is om te rusten op het bedde, de slaep des nachts verandert sijne kennisse.

6

Hy heeft weynigh ende gelijck als geen ruste, ende daer na slaept hy gelijck in de dagen der schildtwacht.

7

Hy wort ontroert door het gesichte sijns herten, gelijck een die uyt den krijgh ontvloden is: ende ontwakende in den tijt sijner behoudenisse, is hy verwondert dat hy om niet gevreest heeft.

8

Soo [gaet het] met alle vleesch, van den mensche aen tot op het vee, doch over de sondaers [komt] tot dese dingen sevenvoudigh [meer.]

9

Doot, ende twist, ende sweert, ende bloet: invoeringen des hongers, ende der verpletteringe, ende des geessels: dese dingen alle zijn tegen de godtloose geschapen, ende om harent wille is de zundtvloet gekomen.

10

Al wat van aerde is, keert wederom tot aerde, ende al wat van water is, wendt sich weder na de zee.

11

Alle geschenck ende ongerechtigheyt sal uytgedelght worden: maer geloove sal in eeuwigheyt bestaen.

12

De goederen der onrechtveerdige sullen als een stroom uytdroogen: ende gelijck eenen grooten donder met regen sal [Godt] geluyt [daer tegen] uyt geven.

13

Als hy de handen open doet, soo wort [de rechtveer-[kolom]dige] verheught: gelijck de gene die overtreden, verdelght worden tot het uyterste.

14

De nakomelingen der godtloose, en sullen niet vele tacken uytschieten: want de onreyne wortelen [liggen] op een steyle steenrotze.

15

Hare groente aen alle water, ende oever eens strooms, sal voor all’ ander gras uytgepluckt worden.

16

Weldadigheyt is gelijck een lusthof met zegeningen: ende aelmoesse blijft in eeuwigheyt.

17

Het leven des genen die hem genoegen laet, ende des arbeyders, is soet: maer die eenen schat vindt gaet beyde te boven.

18

Kinderen, ende opbouwinge der stadt, onderstutten den naem.

19

Wijn ende musijcke verheugen het herte, maer de liefde tot wijsheyt meer dan beyde.

20

De fluyte ende het snarenspel geven eenen soeten toon, maer een lieflicke tonge meer dan beyde.

21

De ooge heeft lust in het gene dat aengenaem ende schoon is, maer in de groente des gezaeyden meer dan aen beyde.

22

Een vrient ende sijn gesel komen malkanderen te gemoet ter gelegener tijt, maer een vrouwe met haren man meer dan beyde.

23

Broeders, ende hulpe [zijn goet] in den tijt der verdruckinge, maer een aelmoesse verlost meer dan beyde.

24

Gout ende silver stellen den voet vast, maer raet wort meer geacht dan beyde.

25

Gelt ende sterckte verhoogen het herte, maer de vreese des Heeren meer dan beyde.

26

Daer en is in de vreese des Heeren geene verminderinge, ende hy en behoeft voor hemselven geen hulpe te soecken.

27

De vreese des Heeren is gelijck eenen gezegenden lusthof, ende boven alle heerlickheyt bedeckt hy den selven.

28

Mijn kint, en leeft geen bedelaers leven: het is beter sterven dan bedelen.

29

Een man die na een vreemde tafel siet, diens leven en is voor geen leven te reeckenen: hy besmet sijne ziele met vreemde spijsen.

30

Maer een verstandigh man, ende die onderwesen is, wacht hem daer van.

31

In den mont des onbeschaemden is de bedelerije soet, maer in sijnen buyck sal een vyer branden.