Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Het xv. Capittel.

1 Dat wy den goeden ende getrouwen Godt moeten recht kennen. 4 De dwaesheyt des makers van afgoden. 14 ende de uytsinnigheyt der vyanden van Godts volck. 15 Dat de afgoden geen leven en hebben. 17 ende dat de afgodendienaers selve uytnemender zijn, dan de afgoden diese dienen.

1

MAer ghy onse Godt zijt goedertieren ende waerachtigh, lanckmoedigh, ende in barmhertigheyt regeert ghy alle dingen.

2

Want oock soo wy sondigen: wy zijn uwe, wetende uwe kracht, maer wy en sullen niet sondigen, wetende dat wy voor de uwe gereeckent worden.

3

Want u kennen is een volkomen gerechtigheyt, ende uwe kracht weten, is een wortel der onsterffelickheyt.

4

Want ons en heeft niet verleyt de quade bedenckinge der menschen, noch de schaduwe der schilderijen, zijnde eenen onvruchtbaren arbeyt, [namelick] een gedaente die bevleckt is met verscheyden verwen.

5

Waer van de aenschouwinge in den onwijsen begeerte verweckt, dat deselve lust krijght tot de gedaente eens dooden beelts, welck sonder adem is.

[fol. 25r]

6

[Sulcke menschen zijn] beminners van quade dingen, ende soodaniger hope weerdigh, soo wel diese maken, als diese begeeren, ende diese eeren.

7

Want oock een potbacker tredende de weecke aerde met moeyte, maeckt een yegelick [stuck wercks] tot onsen dienst: maer uyt het selve leem maeckt hy vaten die tot reyne wercken dienstigh zijn, ende desgelijcks alle die tot onreyne wercken dienen: ende waer toe elck van die beyde sal gebruyckt worden, daer van oordeelt de leemwercker.

8

Daer na, bemoeijende hemselven met quaden arbeyt, maeckt hy eenen ydelen Godt uyt dat selve leem, daer hy weynigh tijts te voren uyt aerde gemaeckt zijnde, eenen kleynen tijt daer na [in deselve] gaen sal, uyt welcke hy genomen is, wanneer de schult der ziele hem sal zijn afge-eyscht.

9

Maer hy is besorght, niet om dat hy sal moeyte hebben, noch om dat hy een kort-duerende leven heeft, maer om dat hy om strijt arbeyt met den goutsmeden ende silversmeden, ende dat hy het den koperslagers na doet: ende achtet eere te zijn, dat hy valsche dingen maeckt.

10

Sijn herte is assche, ende hare hope is slechter dan aerde, ende sijn leven is verachter dan leem.

11

Om dat hy dien niet en kendt die hem gemaeckt heeft, ende een ziele hem ingeblasen heeft, welcke in hem werckt, ende hem eenen geest inge-ademt heeft, die hem doet leven.

12

Maer sy achten ons leven een spelen, ende den loop des levens een jaermerckt, daer men gewin doet: want men moet, seggen sy, van waer men kan, selfs oock van het quade, gewin soecken.

13

Want dese weet boven alle [andere] dat hy sondight, makende van aerdsche stoffe vaten die lichtelick breken, ende gesneden beelden.

14

Maer de vyanden uwes volcks, die het selve onderdrucken, zijn alle seer onwijs, ende elendigh boven de zielen der kleyne kinderen.

15

Om dat sy alle de beelden der Heydenen houden voor Goden, die hare oogen niet en konnen gebruycken om te sien, noch hare neusgaten om lucht aen te trecken, noch de ooren om te hooren, noch de vingeren harer handen om yets aen te tasten, ende welcker voeten luy zijn om voort te gaen.

16

Want een mensche heeft’se gemaeckt, ende die den adem in leeninge ontfangen heeft, die heeft’se bereyt: want geen mensche en kan eenen Godt maken die hem gelijck zy.

17

Maer sterffelick zijnde maeckt hy eenen dooden, met [sijne] onrechtveerdige handen: want hy beter is, dan het gene hy als Godt eert, dewijle hy leven heeft, maer sy en hadden het noyt.

18

Ende eeren oock de dieren die de aller-vyandighste zijn: want verstandeloose by andere vergeleken zijn noch erger.

19

Noch en zijn niet schoon om soo seer begeert te worden, in het aensien der [andere] dieren: maer sy zijn den lof Godts, ende sijnen zegen ontvloden.