Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments

Het xj. Capittel.

1 Hy siet in den droom eenen arent uyt de zee op vliegende. 37 Ende eenen leeuw uyt den woude loopende, die den arent bestraft.

1

ENde ick sagh eenen droom, ende siet eenen arent klam op van de zee, welcke twaelf vleugelen van vederen hadde, ende drie hoofden.

2

Ende ick sagh, ende siet hy streckede sijne vleugelen uyt over de geheele aerde, ende alle de winden des Hemels woeijen op deselve, ende wierden vergadert.

3

Ende ick sagh dat van sijne vederen andere vederen daer tegen wiessen, ende datse tot kleyne ende smalle vederkens wierden.

4

Want sijne hoofden waren in ruste, ende het middelste hooft was grooter dan de andere hoofden, ende hy was met deselve oock in ruste.

5

Ende ick sagh, ende siet den arent vloogh met sijne vleugelen, ende heerschede op aerden, ende over alle die op deselve woonen.

6

Ende ick sagh dat alle dingen hem onder den Hemel onderdanigh waren, ende niemant en wedersprack hem, ja niet een van de schepselen die op aerden zijn.

7

Ende ick sagh, ende siet den arent stont op sijne klaeuwen, ende sprack tot sijnen vederen, ende seyde,

8

Ghy en sult niet alle te gelijck waken, een yegelick slape op sijne plaetse, ende wake te sijner tijt.

9

De hoofden nu sullen tot het laetste behouden worden.

10

Ende ick sagh, ende siet de stemme en quam niet uyt sijne hoofden, maer uyt het midden van sijn lichaem.

11

Ende ick telde sijne vederen die tegen de andere gewassen waren, ende siet die waren achte.

12

Ende ick sagh, ende siet, van de rechter zijde stont eene veder op, ende sy heerschede over de geheele aerde.

13

Ende het geschiedde, doe sy heerschede, dat haer eynde quam, ende hare plaetse en wiert niet meer gevonden. Ende de volgende is op gestaen ende heerschede, ende sy heeft het langen tijt gehouden.

14

Ende het is geschiet doe sy heerschede, dat haer eynde oock quam, alsoo dat sy niet meer en verscheen, gelijck als de voorgaende.

[fol. 11r]

15

Ende eene stemme is tot haer gekomen, seggende,

16

Hoort ghy, die soo langen tijt het aerdrijck in gehouden hebt, dit verkondige ick u, eer ghy begint te verdwijnen:

17

Niemant en sal het naer u soo langen tijt, als uwen is, houden, ja niet de helft van dien.

18

Ende de derde heeft haer verheven, ende heeft de heerschappije gehouden als de vorige, ende oock dese is verdwenen.

19

Ende alsoo gingh het met alle de andere, dat sy elck in ’t bysonder de heerschappije voerden, ende wederom verdwenen.

20

Ende ick sagh, ende siet, de volgende vederen wierden metter tijt opgericht van de rechter zijde, op dat sy oock selve de heerschappije souden verkrijgen: ende onder haer waren eenige diese verkregen, maer verdwenen nochtans in korten.

21

Want eenige uyt deselve richteden haer oock op, maer en verkregen de heerschappije niet.

22

Ende ick sagh daer na, ende siet de twaelf vederen en werden niet meer gesien, noch de twee vederkens.

23

Ende daer en was niet meer overigh aen het lichaem des arents, dan twee hoofden die in ruste waren, ende ses vederkens.

24

Ende ick sagh, ende siet, van de ses vederkens zijn de twee af gescheyden, ende zijn onder het hooft gebleven dat ter rechter zijde was, maer de viere bleven aen hare plaetse.

25

Ende ick sagh, ende siet, die onder de vleugelen waren, meynden haer op te richten ende heerschappije te verkrijgen.

26

Ende ick sagh, ende siet, d’eene heeft haer opgerecht, maer sy is terstont verdwenen.

27

Ende de tweede zijn eer verdwenen dan de eerste.

28

Ende ick sagh, ende siet, de twee die noch overigh waren, dachten oock selve by haer selven heerschappije te verkrijgen.

29

Ende doe sy daer van dachten, siet soo is een van de hoofden die rusteden, dat het middelste was, opgewaeckt: want dit was grooter dan de twee andere.

30

Ende ick sagh dat de twee hoofden met dit gevoeght waren.

31

Ende siet dit hooft keerde hem om, met de gene die by hem waren, ende verslont twee vederen die onder de vleugelen waren, welcke heerschappije meenden te verkrijgen.

32

Dat hooft nu verschrickede het gantsche aerdrijck, ende heerschede daer op, over alle die d’aerde met velen arbeyt bewoonen: ende het voerde heerschappije op den aerdbodem, over alle de vleugelen, die daer geweest waren.

33

Ende ick sagh daer na, dat het middelste hooft haestelick verdween, ende dat oock gelijck de vleugelen.

34

Doch de twee hoofden waren noch overigh, welcke op gelijcke wijse oock heerscheden over de aerde, en over de gene die daer in woonen.

35

Ende ick sagh, ende siet, het hooft dat van de rechter zijde was, verslont het gene dat van de slincker zijde was.

36

Ende ick hoorde een stemme die tot my seyde, Siet tegen u over, ende merckt op het gene ghy siet.

37

Ende ick sagh, ende siet, een leeuw, als een leeuw die brult, van het bosch snellick loopende, ende ick sagh dat hy een menschen stemme uyt gaf tot den arent, ende seyde,

38

Hoort ghy, ick sal tot u spreken, ende de Allerhooghste sal tot u seggen.

39

Zijt ghy niet het [dier,] dat over gebleven is van de vier dieren die ick de heerschappije hadde gegeven in mijne werelt, op dat na haer het eynde der tijden soude komen?

40

Ende het welck in de vierde plaetse komende alle de dieren heeft overwonnen, die voor by zijn: ende door sijne heerschappije de werelt heeft in gehouden met grooter vreese, ende het gantsche aerdrijck met onbehoorlicken arbeyt, ende den aerdbodem met soo veel bedrogh heeft bewoont?

41

Ende hebt de aerde gerichtet niet na waerheyt?

42

Want ghy hebt de sachtmoedige verdruckt, ende die in ruste waren beleedight, ende ghy hebt de leugen lief gehadt, ende hebt de wooningen af gebroken der gene die vruchten brachten, ende hebt de mueren ter neder geworpen der gene die u niet en schadighden.

43

Daerom is uwe smadinge gekomen tot den Allerhooghsten, ende uwe hooveerdigheyt tot den Stercken.

44

Ende de Allerhooghste heeft de hooveerdige tijden aengesien, ende siet sy zijn ge-eyndight, ende hare boosdaden zijn vervult.

45

Daerom ghy arent en verschijnt niet meer, noch uwe grouwelicke vleugelen, noch uwe snoode vederkens, noch uwe boose hoofden, noch uwe quade klaeuwen, noch uw’ geheel onnut lichaem. [kolom]

46

Op dat de geheele aerde weder verquickt werde, ende tot haer selven kome van uw’ gewelt bevrijt zijnde, ende dat sy mach verhopen het oordeel ende barmhertigheyt des genen diese gemaeckt heeft.