Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

[fol. 46r]

Het Boeck BARUCH.

Het Eerste Capittel.

1 Baruch schrijft een boeck in Babylonien. 3 ende leest het voor den Coninck Iechonias, ende voor het volck. 5 welck ’t selve hoorende weent, ende vast. 6 De Ioden senden gelt na Ierusalem, 10 om te offeren. 11 Vermanen haer te bidden voor Nebuchodonosor. 14 ende dit boeck te lesen. 15 ende hare sonden te belijden.

1

DIT zijn de redenen des Boecks, die Baruch de Zone Nerie des soons Mahasie, des soons Sedechie, des soons Asadie, des soons Chelkie, geschreven heeft in Babylonien.

2

In het vijfde jaer, den sevenden [dagh] der maendt, op dien tijdt, in welcken de Chaldeen Ierusalem ingenomen, ende de selve met vyer verbrant hebben.

3

Ende Baruch las de redenen deses Boecks in de ooren Iechonie des soons Iojakim, des Conincks Iuda:

4

Ende voor de ooren des gantschen volcx, ’twelck tot dat boeck quam: ende voor de ooren der Machtige, ende der sonen der Coningen: ende voor de ooren der Outste, ende voor de ooren des gantschen volcks, vanden cleynen, tot den grooten, voor alle die woonden in Babylonien by de riviere Sud.

5

Ende sy weenden ende vasteden, ende baden voor den Heere:

6

Ende sy versamelden gelt: naer dat een yegelicks handt vermocht.

7

Ende sy sondent na Ierusalem, aen Iojakim den sone Chilkie, des soons Salom, den Priester: ende aen de Priesteren, ende aen alle het volck, die met hem te Ierusalem gevonden wierden.

8

Wanneer hy de vaten van het huys des Heeren ontfangen hadde, die uyt den Tempel wegh-gevoert waren geweest: om die weder te brengen in het landt Iuda, op den tienden dagh der maendt Sivan: [namelick] de silvere vaten, die Sedechias de sone Iosie, de Coninck Iude, gemaeckt hadde.

9

Na dat Nabuchodonosor de Coninck te Babel van Ierusalem wegh-gevoert hadde, Iechoniam ende de Overste, ende de gevangene, ende de Machtige, ende het volck van ’t landt: ende het selve na Babel gebracht hadde.

10

Ende sy seyden alsoo, Siet wy senden u gelt over: coopt met dit gelt brant-offer, ende sond-offer, ende wieroock, ende bereydt spijs-offer: ende offert op den altaer des Heeren onses Godts.

11

Ende bidt voor het leven Nabuchodonosors des Conincks van Babel, ende om het leven Balthasars sijnes Soons: op dat hare dagen sijn mogen gelijck de dagen des hemels op der aerden.

12

So sal de Heere ons sterckte geven, ende sal onse oogen verlichten, ende wy sullen leven onder de schaduwe Nabuchodonosors des Conincks te Babel, ende onder de schaduwe Baltasars sijns soons, ende sullen haer vele dagen dienen, ende genade voor haer vinden.

13

Biddet oock voor ons, tot den Heere onsen Godt: want wy hebben tegen den Heere onsen Godt gesondight: ende des Heeren toorn ende sijne gramschap en is van ons niet afgewendet, tot op desen dagh.

14

Ende ghy sult dit boeck lesen, ’t welck wy tot u gesonden hebben, om in het huys des Heeren opentlick voor te lesen, op den feest-dagh, ende op de dagen des bequamen tijdts.

15

Ende spreeckt [aldus], By den Heere onsen Godt is gerechticheyt: maer by ons is schaemte des aengesichts, gelijck het te desen dage [gaet] den mannen Iuda, ende den inwoonderen van Ierusalem:

16

Ende onsen Coningen, ende onsen Oversten, ende onsen Priesteren, ende onsen Propheten, ende onsen Vaderen:

17

Om der sonden wille, die wy voor den Heere begaen hebben.

18

Ende wy sijn hem ongehoorsaem geweest, ende en hebben de stemme des Heeren onses Godts niet gehoort, om te wandelen na de bevelen des Heeren, die hy voor ons aengesicht gegeven hadde.

19

Van den dach af, op welcken de Heere onse vaderen uyt Egypten-landt geleydt heeft, tot op desen dach toe, zijn wy ongehoorsaem geweest tegen den Heere onsen Godt, ende zijn snel geweest om sijne stemme niet te hooren.

20

Ende aen ons sijn gecleeft de elenden, ende de vervloeckinge, welcke de Heere verordineert hadde door Mosem sijnen knecht, op den dach, in welcken hy onse vaders uytgeleyt heeft uyt den lande Egypti: om ons te geven een landt dat vloeyde van melck ende heunich, gelijck het op desen dach is.

21

Ende wy en hebben de stemme des Heeren onses Godts niet gehoort, na alle de woorden der Propheten, die hy tot ons heeft gesonden.

22

Maer een yegelick van ons is voortgegaen, inde gedachten van sijn boos herte, om andere Goden te offeren, ende quaet te doen voor de oogen des Heeren onses Godts.