Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het xij. Capittel.

1 Tegen wien men moet weldadich zijn. 7 Waer aen vrienden ende vyanden gekent worden. 9 Datmen geen vyanden en mach betrouwen. 13 ende hem selven moet wachten van het geselschap der onvrome.

1

INdien ghy wel doet, soo weet aen wien ghy’t doet, ende ghy sult danck voor uwe weldaden hebben.

[fol. 34r]

2

Doet wel aen den godtvreesenden, ende ghy sult vergeldinge vinden: ende en is het niet by hem, immers by den Allerhoochsten.

3

Die in het quade voortgaet, dien en sal’t niet wel gaen, noch den genen die geen aelmoesse aen een zijde en leght.

4

Geeft den genen die Godt vreest, ende en neemt u des sondaers niet aen.

5

Doet den nederigen goet, ende en geeft den godtloosen niet. Onthout [hem] uw’ broodt, ende en geeft het hem niet, op dat hy u door het selve niet en overweldige: want dobbel quaet sal u overcomen voor al het goet, dat ghy hem gedaen sult hebben.

6

Want oock de Allerhoochste haet de sondaers, ende den godtvreesenden sal hy wreken: maer gene bewaert hy tot den crachtigen dach harer wrake. Geeft den genen die vroom is, ende neemt u des sondaers niet aen.

7

In voorspoet en wort de vriendt niet uytgeworpen, ende de vyant en wort niet verborgen in tegenspoet.

8

Als het yemandt welgaet, dan zijn sijne vyanden in droefheyt, ende als het hem qualick gaet, dan scheydt oock de vriendt [van hem] af.

9

Betrouwt uwen vyant in der eeuwicheyt niet.

10

Want gelijck het coper verroest, alsoo [oock] sijne boosheyt.

11

Ende in dien hy soude vernedert worden, ende gekromt gaen, bedwinght u selven, ende wacht u van hem, ende ghy sult hem zijn als die eenen spiegel heeft afgevaeght, ende sult gewaer worden dat hy dien niet tot ten eynde toe verroest maken en can.

12

Stelt hem niet neffens u, op dat hy niet t’ eeniger tijdt u omgekeert hebbende, hem selven stelle op uwe plaetse: en set hem niet aen uwe rechter zijde, dat hy niet t’eeniger tijdt en soecke uwe sit-plaetse in te nemen, ende ghy ten laetsten mijner woorden gewaer wort, ende van wegen mijne reden doorsteken en wort.

13

Wie sal hem ontfarmen over eenen besweerden, die van een slange gebeten is? ende over alle die tot de wilde dieren naerderen? also gaet het met dien die hem vergesellet by eenen sondaer, ende hem vermenget in sijne sonden.

14

Hy sal een uyre by u blijven in eenen gerechten staet, ende in dien ghy soudt uytwijcken, so en sal hy niet volherden.

15

Ende de vyandt sal wel met sijne lippen soet spreken, maer in sijn herte sal hy raedslaen, om u in eene gracht om te werpen.

16

Met sijne oogen sal hy weenen, ende indien hy gelegen tijdt sal vinden, so en sal hy niet versadight konnen worden van uw’ bloedt.

17

Indien u yet quaets soude ontmoeten, ghy sult hem aldaer eer vinden dan u selven, ende [hem stellende] als een mensch die helpen wil, sal hy uwe hiele doorklieven.

18

Hy sal sijn hooft schudden, ende met de handen klappen, ende veel mommelingen maken, ende zijn aengesicht veranderen.