Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Het xj. Capittel.

1 Hy siet in den droom eenen arendt uyt de zee opvliegende. 37 ende eenen Leeuw uyt den woude loopende, die den arendt bestraft.

[fol. 12v]

1

ENde ick sach eenen droom, ende siet eenen arent klam op van de zee, welcke twaelf vleugelen van vederen hadde, ende dry hoofden.

2

Ende ick sach ende siet, hy streckede sijne vleugelen uyt over de geheele aerde, ende alle de winden des Hemels woeyen op de selve, ende wierden vergadert.

3

Ende ick sach dat van sijne vederen andere vederen daer tegen wiessen, ende datse tot kleyne ende smalle vederkens wierden.

4

Want sijne hoofden waren in ruste, ende het middelste hooft was grooter dan de andere hoofden, ende hy was met de selve oock in ruste.

5

Ende ick sach, ende siet den arent vloogh met sijne vleugelen, ende heerschede op aerden, ende over alle die op de selve woonen.

6

Ende ick sach dat alle dingen hem onder den hemel onderdanich waren, ende niemant en wedersprack hem, ja niet een van de schepselen die op aerden zijn.

7

Ende ick sach, ende siet den arent stont op sijne klauwen, ende sprack tot sijnen vederen, ende seyde,

8

Ghy en sult niet alle te gelijck waken, een yegelick slape op sijne plaetse, ende wake te sijner tijdt.

9

De hoofden nu sullen tot het laetste behouden worden.

10

Ende ick sach, ende siet de stemme en quam niet uyt sijne hoofden, maer uyt het midden van sijn lichaem.

11

Ende ick telde sijne vederen die tegen d’andere gewassen waren, ende siet die waren achte.

12

Ende ick sach, ende siet, van de rechter zijde stont eene veder op, ende sy heerschede over de geheele aerde.

13

Ende het geschiedde, doe sy heerschede, dat haer eynde quam, ende hare plaetse en wiert niet meer gevonden. Ende de volgende is opgestaen ende heerschede, ende sy heeft het langen tijdt gehouden.

14

Ende het is geschiet doe sy heerschede, dat haer eynde oock quam, alsoo dat sy niet meer en verscheen, gelijck als de voorgaende.

15

Ende eene stemme is tot haer gekomen, seggende,

16

Hoort ghy, die so langen tijdt het aertrijck ingehouden hebt, dit verkondige ick u, eer ghy begint te verdwijnen:

17

Niemant en sal het naer u so langen tijt, als uwen is, houden, ja niet de helft van dien.

18

Ende de derde heeft haer verheven, ende heeft de heerschappie gehouden als de vorige, ende oock dese is verdwenen.

19

Ende also ginck het met alle de andere, dat sy elck in ’t bysonder de heerschappie voerden, ende wederom verdwenen.

20

Ende ick sach ende siet, de volgende vederen wierden metter tijt opgericht vande rechter zijde, op dat sy oock selve de heerschappie souden verkrijgen: ende onder haer waren eenige diese verkregen, maer verdwenen nochtans in korten.

21

Want eenige uyt de selve richteden haer oock op, maer en verkregen de heerschappie niet.

22

Ende ick sach daer na, ende siet de twaelf vederen en werden niet meer gesien, noch de twee vederkens.

23

Ende daer en was niet meer overich aen het lichaem des arents, dan twee hoofden die in ruste waren, ende ses vederkens.

24

Ende ick sach, ende siet, vande ses vederkens zijn de twee afgescheyden, ende zijn onder het hooft gebleven dat ter rechter zijde was, maer de viere bleven aen hare plaetse.

25

Ende ick sach, ende siet, die onder de vleugelen waren, meynden haer op te richten ende heerschappie te verkrijgen.

26

Ende ick sach, ende siet, de eene heeft haer opgerecht, maer sy is terstont verdwenen.

27

Ende de tweede zijn eer verdwenen dan de eerste.

28

Ende ick sach, ende siet, de twee die noch overich waren, dachten oock selve by haer selven heerschappie te verkrijgen.

29

Ende doe sy daer van dachten, siet so is een van de hoofden die rusteden, dat het middelste was, opgewaeckt: want dit was grooter dan de twee andere.

30

Ende ick sach dat de twee hoofden met dit gevoeght waren.

31

Ende siet dit hooft keerde hem om, met de gene die by hem waren, ende verslont twee vederen die onder de vleugelen waren, welcke heerschappie meenden te verkrijgen.

32

Dat hooft nu verschrickede het gantsche aertrijck, ende heerschede daer op, over alle die de aerde met velen arbeyt bewoonen: ende het voerde heerschappie op den aertbodem, over alle de vleugelen, die daer geweest waren.

33

Ende ick sach daerna, dat het middelste hooft haestelick verdween, ende dat oock gelijck de vleugelen.

34

Doch de twee hoofden waren noch overich, welcke op gelijcke wijse oock heerscheden over de aerde, en over de gene die daer in woonen.

35

Ende ick sach, ende siet, het hooft dat van de rechter zijde was, verslont het gene dat van de slincker zijde was.

36

Ende ick hoorde een stemme die tot my seyde, Siet tegen u over, ende merckt op ’t gene ghy siet.

37

Ende ick sach, ende siet, Een leeuw’, als een leeuw’ die brult, van het bosch snellick loopende, ende ick sach dat hy een menschen stemme uytgaf tot den arent, ende seyde,

38

Hoort ghy, ick sal tot u spreken, ende de Allerhooghste sal tot u seggen.

39

Zijt ghy niet het [dier], dat overgebleven is van de vier dieren die ick de heerschappie hadde gegeven in mijne werelt, op dat na haer het eynde der tijden soude komen?

40

Ende ’t welck inde vierde plaetse komende alle de dieren heeft overwonnen, die voorby zijn: ende door sijne heerschappie de werelt heeft ingehouden met grooter vreese, ende het gantsche aertrijck met onbehoorlicken arbeyt, ende den aertbodem met so veel bedroch heeft bewoont?

41

Ende hebt de aerde gerichtet niet na waerheyt?

42

Want ghy hebt de sachtmoedige verdruckt, ende die in ruste waren beleedight, ende ghy hebt de leugen lief gehadt, ende hebt de wooningen afgebroken der gene die vruchten brachten, ende hebt de mueren ter nedergeworpen der gene die u niet en schadighden.

43

Daerom is uwe smadinge gekomen tot den Allerhoochsten, ende uwe hooveerdigheyt tot den Stercken.

44

Ende de Allerhooghste heeft de hooveerdige tijden aengesien, ende siet sy zijn ge-eyndight, ende hare boosdaden zijn vervult.

45

Daerom ghy arent en verschijnt niet meer, noch uwe grouwelicke vleugelen, noch uwe snoode vederkens, noch uwe boose hoofden, noch uwe quade klauwen, noch uw’ geheel onnut lichaem.

46

Op dat de geheele aerde weder verquickt werde, ende tot haer selven kome van uw’ gewelt bevrijt zijnde, ende dat sy mach verhopen het oordeel ende barmherticheyt des genen diese gemaeckt heeft.