Biblia, dat is: De gantsche H. Schrifture, vervattende alle de canonijcke Boecken des Ouden en des Nieuwen Testaments (Statenvertaling 1637)

Psalm xlij.

De Prophete klaecht bitterlick, in sijne ballingschap, over het ontbeeren des openbaren Godts-diensts, ende de Godts-lasteringen sijner vyanden, waer door sijn geest overstelpt wort: Doch hy verweckt sijne ziele weder tot eene vaste hope, ende vertrouwen op Godts genade.

1

¹ EEn’ onderwijsinge: voor den ² Opper-sang-meester, onder de ³ kinderen van Korah.

1 Siet Psal. 32. op vers 1. And. een onderwijsinge der kinderen van Korah: voor den Opper-sang-meester. ende soo in eenige volgende Psalmen.

2 Siet Psal. 4. op vers 1. dit moetmen alsoo verstaen, dat de Propheet dese Psalm ter tijt sijns vluchtens voor Saul (nae het meeste gevoelen) gemaeckt zijnde, naderhant, als hy Coninck, ende de Arke in Zion was, gegeven heeft, om in Godts Huys gesongen te worden.

3 D. nakomelingen van Korah, wiens oproer ende onderganck beschreven wort Num. 16. Dese Korah was een kints kint van Kahat, sone van Levi. wie nu onder de Kahathiten Opper-sang-meester by Davids tijt in Godts Huys geweest zy, siet daer van 1.Chron. 6.33.

2

Gelijck een ⁴ hert ⁵ schreeuwt nae de water-stroomen; alsoo schreeuwt mijne ziele tot u, ô Godt.

4 Ofte, hinde: om dat het bygevoechde woort in’t Hebreeus in ’t vrouwelick geslachte gestelt is, hoe wel de Hebreen andersins oock een eygen woort hebben, dat een hinde beteeckent.

5 Het Hebr. woort wort alleenlick gevonden hier, ende Ioel 1.20. alwaer het den beesten des velts in het gemeyn wort toe-ge-eygent, om uyt te drucken haer geschreeuw, ofte geroep, dat elck beest op sijne wijse maect, wanneerse grooten dorst hebben, ende nae water verlangen, uyt wat oorsake den dorst oock mach wesen veroorsaeckt, het zy door gebreck van water in’t gemeyn, ofte door uytdrooginge der rivieren, ofte door groote hitte, wanneerse gejaegt zijn, etc. gelijck David in sijn ballingschap wel te rechte, als een wilt, van Saul is om-gejaegt, daer in hem nochtans meest verdroot dat hy van den openbaren reynen Godts-dienst berooft was, als in ’t volgende verklaert wort.

3

^a Mijne ziele ⁶ dorstet nae Godt, nae den levendigen Godt: wanneer sal ick ⁷ ingaen, ende voor Godts aengesichte verschijnen?

a Psal. 63.2.

6 D. verlangt uytermaten seer. Verg. Psal. 63.2. Ies. 55.1. Ioh. 7.37. Apoc. 22.17.

7 In ’t Huys des Heeren, daer de openbare Godts-dienst verricht wort, ende daer de Arke des verbonts is, daer op Godt woont, 2.Sam. 6.2.

4

^b Mijne tranen zijn my tot ⁸ spijse dach ende nacht; om dat sy den gantschen dach tot my seggen, ⁹ waer is uwe Godt?

b Psal. 80.6.

8 Hebr. broot. D. ick voede ende versadige my met tranen, gelijck een ander met spijse. Vergel. Psal. 80.6.

9 D. waer is nu de hulpe van uwen Godt, op welcken ghy u verlaten hebt? alsoo ond. vers 11, etc.

5

Ick gedencke daer aen, ende storte mijne ziele uyt ¹⁰ in my: om dat ick plach henen te gaen onder de schare, [ende] met hen ¹¹ te treden nae Godes huys, met eene stemme van vreuchden-gesanck, ende lof, [onder] de Feest-houdende menichte.

10 Ofte, by my selven. dat is, ick vergae, beswijcke, mijne krachten begeven my, mijn herte smelt wech, breeckt my (alsmen seyt) van verdriet. Vergel. Iob 30.16. Thren. 2.12. And. wort door de uytstortinge des herten, oock verstaen de uyteringe aller gedachten, ende begeerten door’t gebedt, als 1.Sam. 1.15. Psal. 62.9.

11 Ofte, zedichlick, statelick, sachtkens treden. Het Hebr. woort wort alleenlick hier ende Ies. 38.15. gevonden, beteeckenende nae’t meeste gevoelen, ’t gene hier gestelt is. and. wacker henen te treden.

6

^c Wat ¹² buycht ghy u neder, ô mijne ziele, ende zijt onrustich in my? hoopt op Godt, want ick sal hem noch loven, ¹³ voor de verlossingen sijns ¹⁴ aengesichts.

c Psal. 43.5.

12 Ofte, zijt neder-gebogen. hier beschrijft David sijnen geestelicken inwendigen strijt, dien hy in dit sijn kruys gehadt heeft.

13 Ofte, ick sal hem noch loven: sijn aengesicht. (dat is, sijne genadige tegenwoordicheyt) [is] eene gewisse, ofte, menichvuldige behoudenisse.

14 D. die van sijne genadige tegenwoordicheyt sullen voortkomen, die hy noch volgens sijn woort aen my bewijsen sal.

7

ô Mijn Godt, mijne ziele buycht haer neder in my, daer om gedencke ick uwer uyt het lant der ¹⁵ Iordane, ende ¹⁶ Hermonim uyt het ¹⁷ kleyn geberchte.

15 Sommige verstaen dat David hier siet op drie lantpalen van Canaan, willende seggen, waer henen hy oock soude mogen gejaecht worden, dat hy niet te min Godes over al gedencke, ende tot hem toevlucht neme, ’t zy in’t oosten van Canaan, daer de Iordane is, ’t zy in’t noorden, daer de bergen Libanus ende Hermon zijn, ’t zy in’t zuyden, daer Iuda met kleyner bergen, als de noortsche zijde, beslooten is. Ondertusschen kan dit oock een reden zijn sijner verslagentheyt, dat hy in plaetse van den Godts-dienst by te woonen, (gelijck hy te voren gewoon was te doen) aldus moet omswerven in de uyterste palen van Israel. daerom sommige dit oversetten, om dat ick uwer gedencke.

16 D. de bergen Hermons, ofte, der Hermoniten, dat is, die aen dat geberchte woonen. Siet van Hermon Deut. 3.8.

17 And. uyt het geberchte Mitsar, houdende dit voor eenen eygenen naem van seker geberchte.

8

¹⁸ D’afgront roept tot den afgront, by’t ¹⁹ gedruys uwer ²⁰ water-goten: alle uwe baren ende uwe golven zijn over my henen gegaen.

18 Ofte, afgront aen afgront roept. dat is, d’een afgrondt volcht op den anderen: ’t een perijckel is niet over, of het ander komter op. De Prophete wil seggen, dat hem Godt soo veel lijdens toesendt, dat hy is als een, die by groot onweder in eene onstuymige ende verbolgene zee vaert, daer’t niet anders schijnt, als of hy slach op slach van de hoochte in den afgront sal nedersincken. Vergel. Psal. 107.24, 25, 26, etc.

19 Hebr. eygentlick, stemme: maer het hebreeusch woort wort van allerley geluyt gebruyckt.

20 Verst. geweldigen regen, die van den wint gedreven zijnde, sulcken gedruys ende bruysen maeckt, als sterckloopende wateren, die door canalen ofte sluysen van de hoochte in de leechte nederstorten.

9

²¹ [Maer] de HEERE sal des daechs sijne goedertierenheyt ²² gebieden, ende des nachts sal ²³ sijn liedt by my zijn; het gebedt tot den Godt ²⁴ mijns levens.

21 Als of hy seyde: dit ist alleen, dat my by dage en by nachte behoudt, sonder dat ware ick een verloren man.

22 Siet van dese maniere van spreken Lev. 25. op vers 21. ende vergel. Psal. 44.5.

23 Dat is, van hem, die my altoos oorsake geeft om hem te dancken, ende te bidden. Vergel. Iob 35.10. Iesa. 30.29.

24 D. die my wonderbaerlick by ’t leven hout, ende in alle perijckelen bewaert.

10

Ick sal seggen tot Godt, ²⁵ Mijne steen-rotzse, waerom ²⁶ vergeet ghy my? waerom gae ick ^{d 27} in’t swart, van wegen des vyants onderdruckinge?

25 D. by Godt, die mijne steenrotze (dat is, toevlucht ende bescherminge) is, sal ick dese vryicheyt gebruycken, dat ick hem aldus klaechlick aenspreke.

26 Uyt de voorgaende woorden van geloove, blijckt dat dit geen woorden van ongeloove zijn, maer desen sin hebben: dewijl ick geloove dat ghy mijne sterckte zijt, waerom soudt ghy my dan vergeten? dat is, uwe hulpe opschorten, als of ghy my hadt vergeten. Vergel. Psal. 43.2. ende Genes. 8. op vers 1.

d Psal. 35.14. ende 38.7. ende 43.2.

27 Siet bov. Psal. 35. op vers 14.

11

Met eene ²⁸ dootsteke in mijne beenderen hoonen my mijne wederpartijders:

28 Ofte, sweert, moort-priem, Hebr. doodinge, ende voorts (om datse instrumenten zijn, waer mede yemandt gedoot wort) een sweert, moort-priem, etc. hy wil seggen, dat hem sulcks soo wee doet, als offe hem met een sweert ofte moortpriem doorstaken, ofte in sijn herte staken. want de beenderen alsoo voor’t lichaem, het binnenste, ende de vasticheyt, sterckte, vermogen, ende gesontheyt des menschen genomen worden. siet Iob 7. op vers 15. ende Psal. 35. op vers 10.

[fol. 261r]

als sy den gantschen dach tot my seggen, Waer is uwe Godt?

12

Wat buycht ghy u neder, o mijne ziele, ende wat zijt ghy onrustich in my? Hoopt op Godt, want ick sal hem noch loven; hy is de ²⁹ menichvuldige verlossinge mijns aengesichts, ende mijn Godt.

29 Hebr. verlossingen. bov. vers 6. heeft hy geseyt, dat sijn heyl, sijne verlossinge, ofte behoudenisse van Godts aengesichte quam, ofte, in sijn lieflick aenschijn bestondt: hier seyt hy nu, dat Godt de behoudenisse sijns (des Propheten) aengesichts zy, dat is, daer op hy siet, ofte, die hem dagelicks voor oogen komt. hy schijnt te willen seggen, dat hem Godt alsoo steets verlost ende behoudt, dat het oogenschijnlick is, dat hy’t klaerlick voor sijne oogen siet, buyten dat soude hy t’elckens verloren zijn.