Het Spreeuwtje, fluitende en zingende allerhande liedjes op bekende oude en nieuwe wijzen

[p. 21]

De bedrogen wijsheid.

Wijze: A Paris et loin de sa mere.
Of: Zeg, moederlief, wil mij toch vragen.

Een jonge bloem van achttien jaren,
Wat trotsch, en wijs, naar d' eersten trant,
Werd uitgenoodigd om te paren
Door een' voor lang verlepten klant.
Zij, vol van drift, laat zich bekoren,
En, door de Liefde stekeblind,
Wilde zij zelf haar moeder niet hooren
Hoe die riep of niet, ·ll· doe dit niet mijn kind! driem

Zie eens zijn ingezonken oogen!
Zei moeder, zie dat bleek gezigt,
Toont dat geen uitgeput vermogen?
'k Weet niet, op wien ge uw zinnen rigt.

[p. 22]

 

Och, moeder! gij zijt oud van dagen,

 

Sprak 't meisje, hier weet gij niet van;

 

Die vrijer kan mij 't meest toch behagen,

 

Ik kies, ja ik kies ·ll· hem met vreugd tot man. driem.

 

 

 

En wat de moeder ook mogt praten,

 

Zij had de wijsheid heel alleen,

 

En wilde hem maar niet verlaten,

 

Hoe donker ook het uitzigt scheen.

 

Zij neemt hem; maar, na weinig dagen,

 

Toen de eerste vreugd verdwenen was,

 

Begon zij reeds haren nood te klagen,

 

Moederlief, uw raad ·ll· kwam juist wel te pas. driem.

 

 

 

Thans lijd ik een ellendig leven,

 

Vol onrust zorg en naar verdriet;

 

Werd mij mijn vrijheid weêr gegeven

 

Ik trouwde van mijn leven niet.

 

Mijn wijsheid heeft mij vroeg bedrogen -

 

Had ik geluisterd naar uw' raad -

 

Nu opent ondervinding mijne oogen

 

Maar ach, helaas! ·ll· mijn berouw komt te laat. driem.