Het springende haasje
(ca. 1820)–Anoniem Springende haasje, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
 | |
[pagina 4]
| |
2.
Ik eet 'er niet als grasje groen,
Wat kan ik minder schaeden doen?
Als niet groene blaeden
My wat verzaeden,
En drinken eens op mijn pleysier,
Schoon water uit een klaer rivier.
3.
De digte Haeg en 't groene wild
Dat is mijn toevlugt en mijn schild,
Daer gaen ik met lusten
Nederleggen rusten:
Ik maek mijn liedje klijn aldaer,
Onder den blaauwen Hemel klaer.
4.
De Iagers zoeken my te vaen;
Veel honden jagen mijn agter aen
In boschen en in hoeken
Sy my opzoeken,
Zy bennen op mijn zeer verwoed,
En dorsten naar mijn onnosel bloed.
5.
Ik loop den berg op zeer snel,
En wagt my voor dé honden fel
Maer in 't nederdaelen,
Zy my agterhaelen,
En vangen my met groot geweld:
Denk eens hoe dat ik ben ontsteld.
| |
[pagina 5]
| |
6.
Hebben de honden mijn gevaen,
Men vraegt welken heeft het gedaen?
De een zegt de zynen,
De and'ren de mynen;
Maer wie 't gedaen heeft of niet,
Ik arme Haes zit in 't verdriet.
7.
De Valkenier is meê in 't veld,
En is ook een fris Iagers held;
Met zijn snel Valkje,
Politike schalkje!
Hy doorkruist het land heen en weer,
Ik vind helaes! geen schuilplaats meer.
8.
Den Havik met zijn snelle schigt,
Den Valk met haer scherp gezigt,
Gaen my verspieden,
Voor Edel-lieden:
Vangen zy my, 't is hun groote eer,
Voor Koning, Prins of Vorst of Heer.
9.
Ik prijs de Iagers van de jagt,
Die komen by dag en niet by nagt,
Gelijk veel lieden,
Die my verspieden,
Met strikken en met netten groot,
Dus zoo brengen zy my ter dood.
| |
[pagina 6]
| |
10.
Ik arme Haasje schep weer moed,
Dat ik word vergeten door 't edel bloed,
Met haar banketten,
Zy my opzetten,
En drinken ook een glaasje wijn,
Dit al moet tot mijn eertje zijn.
11.
Menig Madam en Edel Iufvrouw,
Dragen mijn velletje voor de kouw,
Om hand of armen,
Haar te verwarmen,
Wat draagt er menig een mooije hoed,
Al van mijn hairtje zagt en goed.
12.
Oorlof gy Iagers van het woud,
Als gy hebt gegeten van mijn bout,
Wil dan eens drenken,
De dood gedenken,
Ter eeren van het Haasje send,
Hier hoort gy zijn testament.
13.
Hy plag te loopen in veld,
Zijn hert dat was altijd ontsteld,
Hy stond te knagen,
Aan de groen hagen,
En dat al aan een watervliet,
En hier hy besluit in zijn lied.
|
|