Het Landelijk Genoegen.
1.[regelnummer]
Wat is 't een vreugd op 't land te leven,
Men weet van kommer noch verdriet,
Noch van 't gewoel der Steden niet;
'k Voel 't zachte koeltje om mij zweven,
Door 't schomm'lend loof der groene dreven,
't Lispelt ruischend heên en weêr,
Als ik met Koosje zacht en teêr;
O welk een vreugd, o welk een vreugd,
Wie wenscht voor zich iets meer.
2.[regelnummer]
Hoor het gezang der Nachtegalen,
Hoe rolt hun lied door bosch en veld,
De Leeuwrik die door wolken snelt,
Kan ons op keur van zang onthalen,
Zie ginds die vogel rijzen, dalen,
Kent gij die vlugge vogel niet,
Hij roept: kieviet! kieviet! kieviet!
O welk een vreugd! o welk een vreugd,
Hier kent men geen verdriet.
3.[regelnummer]
Zie ginds de Zwaan door 't water schuimen,
Hij draait zijn hals met ed'len moed,
Terwijl hij zwemmend henen spoed,
Verheft hij trotsch zijn witte pluimen,
't Moet al voor hem het water ruimen,
't Vischje darteld op en neêr,
't was weg, en ziet daar komt het weêr,
O welk een vreugd, o welk een vreugd,
wie wenscht voor zich iets meer.
4.[regelnummer]
Maar ach! al deze zachte weelde,
Die thans natuur mij vrolijk bied,
Behaagde aan dit harte niet,
Zoo ik die niet met Koosje deelde,
Zoo mij haar zachte hand niet streelde,
Ik min het meisje, zij mij weêr,
| |
Zij is zoo lief, zoo zacht, zoo teêr.
O welk een vreugd, o welk een vreugd,
wie wenscht voor zich iets meer.
4.[regelnummer]
Ei zie eens ginds dat lieve Roosje,
Het danst en wappert op zijn steel,
wat lieve kleur, hoe frisch, hoe eel;
Ach! hoe vermaakt mij 't zachte bloosje,
Ik pluk het voor mijn lieve Koosje,
Maar zie, maar zie, zij komt daar aan,
Ja, ja, zij komt, zij komt daar aan,
O welk een vreugd, o welk een vreugd,
Laat ons niet langer staan.
|
|
Auteursrechtvrij