De spoorwagen, vol met zedelijke liederen

Het Nut van den Wijn.

Laatsmaal kwam een oude pruik,

Met een bril voor de oogen,

Die heeft mij van 't, wijngebruik

Heel wat voorgelogen.

‘Bokken,’ zei hij: ‘en geen wijn,

‘Zijn 't, die u geleerd doen zijn.

't Drinken maakt den mensch maar stom,

't Hindert in 't studeren,

‘'t Zal uit pallas heiligdom

Eeuwiglijk u weren;

Boeken, boeken, en geen wijn,

Zijn 't die u geleerd doen zijn.’

Maar ik zei: ‘dat hebt ge mis,

‘O! gij oude muffert;

Gij dronkt nooit geen wijn gewis,

Gij onnooz'le suffert;

't Is alleen 't gebruik van wijn,

Dat geleerd en wijs doet zijn.

Lees maar eens anakreon,

't Zal u wel vermaken;

Denk eens, wat hij niet al kon:

Grieksche verzen maken;

En dat ging dan ruim zoo goed,

Als gij 't ooit in 't Hollands doet.

Dat was wat een and're vent,

Als gij met uw boeken;

Wijsheid was hij steeds gewend

In den wijn te zoeken;

Drinkt maar,’ zegt hij: ‘drinkt maar wijn,

Dan zult gij verstandig zijn.’

De aarde drinkt, en zon en maan,

En al wat leeft moet drinken;

[p. 20]

 

En ik zou daar nuchter staan?

 

Niet eens helder klinken?

 

Neen mijn Vrienden, neen, o neen?

 

Dra was dan mijn leven heen.

7.

Vrienden! water maakt maar stem,

 

Leert dit van de visschen;

 

Maar met wijn keert dit zich om,

 

Zeker 't kan niet missen;

 

Drinkt maar, zegt hij: drinkt maar wijn,

 

Dan zult gij welsprekend zijn.