Het speel-schuytje met vrolyke naay-meysjes zingende en queelende de aldernieuwste gezangen
(1751)–Anoniem Het speel-schuytje met vrolyke naay-meysjes zingende en queelende de aldernieuwste gezangen–
AuteursrechtvrijVoys: God groet u goede morgen Herderinne.
DE Min gaet boven alle leer en wetten,
Soo drae het oog door schoonheyd is bekoord:
Wie kan de Liefde dan zijn palen zetten?
Zy drijft den mensch als storm en onweer voort:
De minne-vlagen, zijn felle plagen,
En baerd zomtijds verdriet! Gelijk hier is geschied.
Een schoon Gravin buyten Harfleur woonagtig
Op een Casteel Frileuse soo genaemt,
Hiel zy haer hof zeer kostelijk en pragtig,
Gelijk als een Gravin van staet betaemt;
Haer schoone leden, En kuysche zeden,
Blonk als de zilv're Maen, trots Venus en Diaen:
Haer moeders Broer een Graef in Cataloone,
Die had een Zoon die op zijn Nigt verliefd;
Die bood aen haer opregt zijn Trouw ydoone,
Want door haer schoonheyt was zijn hert doorgrieft
Ook die tijd heden; Wierd zy gevreden
Van eenen Prins faljant, die gaf haer trou op hant.
Juyst als de Prins met de Gravin sou Paren,
Was tot vermaek aldaer den Graef zijn Zoon:
Maer door de spijt soo kon hy pas bedaren:
| |
[pagina 63]
| |
Nam voor te wreken deze smaed en hoon!
Dat dees Gravinne, den Prins ging minnen
Om zaem te trouwen gaen, en hy most agter staen.
Hy dagt hoe zal ik mijn hier over wreken,
Nam voor te maken eenig snood vergift;
Om soo den Prins zijn leven af te breken,
En dan nog zien te Trouwen met zijn Nigt:
'k Wil liever sterven, Als haer te derven:
Indien ik mis haer schoot, Zo ben ik levend dood.
Den Prins zijn trouwdag die wierd vast besloten,
Om te voltrekken met dees schoon Gravin;
Den Graef was een van d'hooger Speelgenoten:
Die hield zijn list en wraeklust zoo lang in;
Men liet bereyden, Aen alle zijden,
Juweel en Diamant, Al voor de Bruyd pleyzant.
Soo dra den Bisschop had de Trouw bevestigt
De Bruylofts-zael die was heel triomphant:
Het grof Canon dat liet men brallen bestigt,
En 't zoet gespeel van meenig muzikant,
Op Trom Schalmeyen, Speeld men by ryen:
Op alderley gesnaer,
Voor het doorlugtig Paer.
Terwijl men vrolyk was in volle vreugde,
En zat aen Tafel in de Bruylofts-zael,
En dat een ieder hem soo zeer verheugde,
Toen heeft de Graef begonnen zijne kwael;
't Vergift te mengen, De Wijn te plengen,
En bragt den Bruydegom ras
Een Glas vol Ipokras.
So dra den Bruydegom dat had gedronken,
Het fel Vergift hem op het herte straeld;
Hy zuysebolt puur of hy was beschonken,
En met zijn hoofd op de Bruyds schoot neer daeld;
Die teeg aen 't kermen, Dat hem in de ermen,
Alwaer den Prins minjoot,
Bleef in Bruyds armen dood.
| |
[pagina 64]
| |
Waer door de Bruyd ontstelde met verschrikken!
De schoon Gravin die wierd als krank van breyn;
Zy krabd' haer Borst en Armen heel aen stikken,
Haer rooder wangen, ja haer gantsch aenschijn:
Haer krulde lokken, heeft zy getrokken
Met vlokken uyt haer hooft,
Als van verstand berooft.
Zy is als zinneloos voort heen gelopen,
De trappen op na boven op 't Casteel,
En deed aldaer terstond een venster open:
En sprong van boven neder op de deel;
Haer selfs te barsten, haer tanden knarsten,
Soo kwam zy aen haer end,
Met droefheyd en elend.
Toen zag den Graef aldaer zijn leed gewroken,
Eerst aen den Prins daer na aen de Gravin:
Maer 't liep veel erger af gantsch ongeloken,
Als hy in 't eerst gedagt had in zijn zin;
Toen voeld hy mentie, In zijn Conscientie
Als dat door zijn beraed,
Geschied was dese daed.
Hy agt zijn eygen leven toen niet waerdig,
Neemt het Rapier en scherp blinkend stael,
En steekt het in zijn nijdig hert zeer vaerdig,
Dat hy viel neder in de Bruylofts zael:
Daer lag den moorder, En Trouw verstoorder;
Versmoorde in zijn bloed;
Ziet wat de Liefde doed.
Men zag aldaer de vreugd in rouw verkeeren,
Het Bruylofts Feest dat wierd een bad van bloed;
Jonkheyd wilt dog u dolle driften weeren,
Verzind nooyt list dat Liefde scheyde doet:
De vreugde dagen, Verkeert in klagen,
En Bruylofts vrolijkheyd,
Op 't end vol droefheyd scheyd.
|
|