De klappende Papegaay.
Voys: Kiepekay en Noggel:
DAer was een Prins die had een Papegaetje,
Die zou gaen vertellen van zijn avontuur,
Wat ging hy tegen de Papegaey zeggen:
Hoe of zijn Princes 't aen ging leggen,
Dat hy van zijnen post, Niet eens wierd afgelost.
Og Papegaeytje verhaald men eens de reden,
Wat 'er al om gaet als ik ben uyt de Stad;
Mijn Heer waerde Prins ik zal 't u gaen verklaren,
Maer brengt mijn in geen bezwaren,
Het is so viesen gril: Maer gy moet zwijgen stil.
| |
Het is dat u Princes het niet mag weten,
Of ik wiert doot gesmeten, Og spreekt daer niet van
Neen Papegaeytje wilt mijn gaen verklaren,
En vrees gy voor geen onbezwaren,
Het is nu ruym twee drie dagen geleden,
Dat 'er quam getreden by u Princes een man,
Het was een Monzieur gelijkje wel kan denken,
Hy was ros van hair en ging nog wat hinken,
Een Rood-schaerlaken Kleed met een goud borduursel,
Is het niet een mooy Sentuursel,
Voor so een Cavalier: en roode Koussen met goude klinken,
Een Deegen met een goud gevest,
Gelijkje wel kan denken, Daer toe een stok,
Savonts men hoort de Trompette blasen,
Het was om te gaen eeten ieder na zijn zin,
En de Rinse Wijn die wiert daer geschonken:
Zy waren seer verheugt en de Glasen die klonken,
Het was niet als Vleesch en Vis,
Als zy hadden gegeten en gedronken,
Trokken zy hand aen hand,
Al na dat Ledekant dat staet hier boven,
En Gordijntjes wierden toe geschoven,
Maer wat 'er is geschied,
Oorlof gy knaepjes en jong gesellen,
Die dit hoord vertellen van zoo'n avontuur,
So later de koekoek van de Papegaey blijven,
Anders so raekt gy in groot katijven,
Blijft liever al in je nest,
|
|
Auteursrechtvrij