Spektator. Jaargang 8

[p. 257]

Sociolinguistiek in vier kwatrijnen

voor Henk Ruessink

Met zoveel tongen heb ik leren spreken,
hoe kom ik ooit weer tot eentaligheid?
Met zoveel titels ben ik aan te spreken,
maar ben ik mijn naam niet al heel lang kwijt?

Kijk, de professor in mij neemt weer eens het woord.
Hij stuurt mijn blik zo 'n beetje schuin omhoog...
Krijgt hij misschien een hogere werkelijkheid in het oog
of is hij bang dat iets van lager plan hem stoort?

Toen vriendschappen nog vanzelfsprekend waren,
had ik de woorden nog en de gebaren.
Wie noemt mijn taal van toen gerestringeerd?
Ik was welsprekender dan in later jaren.

‘Geëlaboreerd’
Het woord alleen drukt al de zielsnood uit
van hen wier taal vooral gepast geluid
geworden is: de uitgewerkte code
van de overlevenden temidden van de doden.

Geert Koefoed