Spektator. Jaargang 1

[p. 377]

het metafysisch interieur

(aan De Chirico)

spreek
geef niet toe
schroef je hals af
of nee
want ik spreek al
je hoort mij niet als mijn benen
worden afgestoken en mijn ogen
onrustig wentelen in koortsig zand

in een vitrine staan loden passers
hulpeloos te gebaren
ik stoot door de glaswand en zie
hoe een pupil zich vernauwt
als bij een zelfmoord
een hoofd met een gipsen oog ontrolt
zich in een tranende beweging
en een slik
ik wentel als een komeet door het hoofdkussen
de geur van brandend trommelvlies
proeft mijn onderlip
de zon staat op zijn hoogste punt

langzaam zinken twee kronkelende lichamen
naar de bodem van een bak met sterk water
geluidloos daalt het stof op de gebroken
vitrine neer
het houten beeld de kop eraf geschroefd
een vrouwenlichaam met een starend gipsen oog
en een oude loden scheepspasser dwars door
de onderlip van een zoon van k.
hij loopt naar het raamkozijn
de maan stort op het plaveisel
als een gipsen kop uiteen

pieter schermer