Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Lusinde, schoonste Schoon,

Stemme: De blonde Dagheraedt.

Melint.

LUsinde, schoonste Schoon,
Hoe brandt mijn Hartje door de soete min?
Ach! waer ick waerdt het loon,
Dat ghy nu weergadeloose Harderin
Op my liet dalen 't Minnend'-oogh.

Lusind.

Hou Harder! zwijght, ghy stijght te hoogh.

Melint.

2 Naebootsend' soet gheluydt,

Ick stijgh te hoogh, maer lacy, ach! ick brand.
Ach! spreeckt vry u meyningh uyt,
En aest nu mijn grage Ziel door u verstand,
En seght of ick haer minnen minnen sel.

Lusind.

Bemind haer trouw, ghy wint haer wel.

[p. 230]

 

Melint.

 

3 Volvoert dan vry u Min

 

Nu dat ghy Minnaer wert door deught verheught,

 

V min ick steedts Goddin,

 

En houde u altijdt voor mijn hooghste vreught:

 

Ach! spreeckt noch eens tot een besluyt.

 

Lusind.

 

Lusinde werdt u eyghen Bruydt.

 

Melint.

 

Ha Goden! ben ick 't waert, dat sulcken schoone Maeght

 

Die 't schoonste Schoon beschaemt, noch na mijn kleynheydt vraeght?

 

Al most ick nu door Vyer, door Windt en Water swerven,

 

't Sal my maer vreughde zijn nu ick u gunst mach erven:

 

Wel Leden, vlieght dan heen, daer ghy u Lief Lusinde

 

Aen Beeck of koele Bron sult by haer Schaepjes vinde.

 

     I. van Noort.

 

     Aen-staen doet verkryghen.