Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Overdencking van de voorgaende Vreught.

Stemme: Ick placht in den tijdt voor desen.
Ofte: Och! ick mach wel droevigh schreyen,

MYn gemoedt verheught van binnen,
Als ick ga die

[p. 164]

vreught versinnen,

Die wy hadden voor en naer,
Doen wy waren by malkaer:
Want 't gheselschap vroom en eerlijck,
Nae de vreught altijdt begheerlijck,
Songhen, sprongen op 't Gespeel,
Van het Fluytje en de Veel.

2 Al leefd' ick noch hondert Iaren.

Soo en sel my dat vergaren

[p. 165]

 

Niet gheraecken uyt de sin,

 

Sulcken lust hadd' ick 'er in:

 

Want 'et schijnt noch dat mijn Ooren

 

Al die vreught ghestadigh hooren,

 

Sulcken oversoetigheydt

 

Was daer voor de Ieught bereydt.

 

3 Noyt en waren wy gheseten

 

Aen de Tafel, om te eten,

 

Of daer wierdt een soet accoort

 

Van ons al-te-mael ghehoort:

 

Iae de held're Keeltjes ginghen,

 

Elck die wou om 't soetste singhen:

 

Niemandt op gheen droefheydt docht,

 

Maer zijn tijdt in vreught deur brocht.

 

4 Iae soud' ick mijn hooft gaen breecken

 

Om die vreught al uyt te spreecken,

 

'k Hadde werck schier sonder endt,

 

Als een yder is bekent:

 

Daerom laet ick 't hier by blijven,

 

Heefter yeemandt lust om schrijven,

[p. 166]

 

Die doet oock reys zijn best,

 

En beschrijft soo voort de rest.

     Guilliaum Ooyevaer.