Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Ick stier de Ieught// al tot de Deught.

Stemme: Lest was ick met mijn Rosemondt.

WEl Nymphjes van ons Sparens-stadt,
Houdt de Deught voor de waertste schat,
Houdt de Deught steedts in u gemoedt
Begraven, voor het waerdtste goedt

[p. 107]

 

2 Want die de Deught lieft en bemint,

 

Die is van yder een ghesint,

 

Die is by yder een ghesien,

 

Yder komt hem zijn gunste bien.

 

3 Dus wilt de Deught toch niet af gaen,

 

Maer die, ô Ieught, steedts houden aen;

 

Laet Deught zijn in u omme-gangh,

 

In al u doen, u leefdaegh langh.

 

4 Laet deughdigh wesen u ghelaet,

 

Laet deughdigh wesen uwe praet,

 

Laet deughdigh wesen u ghezanck,

 

Laet deughdigh wesen uwen ganck.

 

5 O Ieught, laet de Deught zijn geprent

 

Al in u hart, tot 's levens endt:

 

Ick rae u dit, ô jonghe Ieught,

 

Tot u selfs Heyl, Bemint de Deught.

Wie// de// Deught// be// mint.

Die// me// vreught// ge// wint.

     Bemint de Deught.