Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Als Phoebus heldre Kruyn

Stemme: De stille nacht genaeckt.

ALs Phoebus heldre Kruyn
Verdreef de Wolcken bruyn,
Door 't flick'ren van zijn stralen:
Quam Philis met haer Vee,
Tot aen d'Oever van de Zee
Met haer Beesjes eensaem dwaelen.

[p. 103]

 

2 Door de hitte gheport,

 

Heeft sy 't Keursje gheschort

 

Tot ruym boven haer Knietjes,

 

En laet haer wolligh Vee

 

Gaen inde woeste Zee,

 

Daer de bracke Water-vlietjes

 

3 Door Auraas kracht op drongh,

 

Tot aen haer Borsjes sprongh:

 

Sy is te rugh gheloopen,

 

Met overgrooten haest,

 

En doet gheheel verbaest

 

Haer natte Boesem open.

 

4 Tyter die komt op 't slagh,

 

En riep: noyt blijder dagh!

 

Och! mocht ick in mijn Armen

 

De poeselighe Le'en,

 

En Borsjes, wel besneen,

 

Van mijn Lief Philis warmen.

 

5 Haer Kaeckje kreegh een bloos,

 

Veel rooder dan een Roos,

[p. 104]

 

Door de schaemte ontsteecken:

 

Sy sey, waer ick Diaen,

 

Het leet aen my ghedaen,

 

Sou ick, als sy deed, wreecken.

 

6 Ick hoop niet dat ghy 't mient,

 

Sey hy, heb ick 't verdient,

 

Of so ghy een Hart wilt plaghen,

 

So wil ick garen 't mijn

 

(Kan dit voldoeningh zijn)

 

V tot een Offer draghen.

     Licht niet swicht.