't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 21]

[Myn Lief, mijn tweede Ziel]

Stemme: Het was een jonger Helt.

MYn Lief, mijn tweede Ziel,
Daer ‘t oogh altijdt op viel:
Ha! waerde fleur der Vrouwen,
Ick heb u langh ghevrijt,
En soeck u noch ter tijdt,
Op deught en eer te trouwen.

2 Ick sweer mijn Engel dan:

Werd ick Goddin u Man,
Ick hoop mijn wel te dragen,
En wat mijn waerde Vrouw,
Dit sweer ick by mijn Trouw,
Behaeght, ‘t sal mijn behagen.

[p. 22]

 

3 Mijn yver sal dan staegh,

 

Kloeck-moedigh alle daegh,

 

Als ick u heb verkreegen,

 

Versuymen uyr noch tijdt,

 

Om sien waer mijn profijt,

 

Of winst mocht zijn gelegen.

 

4 Soo d’Heer die eeuwigh leeft,

 

Mijn Lief gesontheyt geeft:

 

Soo wil ick u wel sweeren,

 

Te wesen wat een Man,

 

Ter werelt wesen kan,

 

En ‘t Huys houden in eeren.

 

4 En schoon oft al geviel,

 

Dat wy mijn Tweede-ziel,

 

In droefheyt mosten leven,

 

In druck door tegenspoet,

 

Soo sal mijn trouw gemoet,

 

V nimmermeer begeven.

 

5 Ick sal in ‘t kort geseydt,

 

Al waer u sin op leyt,

[p. 23]

 

Of dat ghy sult begeeren,

 

Van als waer ghy naer pooght,

 

V maken Vrouw en Vooght,

 

En mijn als slaef geneeren.

 

6 Dus bid ick neer-geknielt,

 

Eer mijn lichaem ontzielt,

 

Dat ick u mach verwerven,

 

Of anders sal mijn hert,

 

Door d’over-groote smert,

 

Van droefheyt moeten sterven.

     I. I. van Asten.